Net als andere gemeenten kampt Castricum met een grote woningnood. Toch ligt het Castricumse huisvestingsbeleid voor statushouders vaker onder vuur dan die van andere gemeenten. Er is veel kritiek op de tijdelijke woningen voor statushouders en de weinige haast die de gemeente lijkt te hebben bij de ontwikkeling ervan. Is er sprake van onmacht of gaat het om onwil? Vijf vragen voor wethouder Wonen, Paul Slettenhaar.
Het rommelt al een tijdje in Castricum: statushouders die tijdelijke kamers weigeren, een onafhankelijk onderzoek naar de slechte woonomstandigheden op De Puikman en een dreigend juridisch conflict met Alkmaar over de huisvesting van 54 statushouders. Wat is daar aan de hand? Hoog tijd om de wethouder persoonlijk aan de tand te voelen.
Waarom lijkt het huisvesten van statushouders voor Castricum een moeilijkere opgave dan voor andere gemeenten?
"Dat is niet zo. Wij hebben de voorrang voor statushouders op een sociale woning afgeschaft. In veel andere gemeenten krijgen ze dat wel, waardoor de eigen inwoners achtergesteld worden. Aan statushouders bieden we tijdelijke woningen, omdat we hen volgens de wet wel moeten huisvesten. We bouwen gemiddeld 250 permanente woningen per jaar, alleen geven we ze niet met voorrang aan statushouders. Ze kunnen zich daarvoor gewoon inschrijven bij de woningbouwvereniging, net zoals ieder ander."
"Er zijn wachtlijsten voor sociale huurwoningen, die bij sommige gemeenten zelfs oplopen tot twintig jaar. Wij vinden dat we iedereen hetzelfde moeten behandelen, daar gaat het om."
"De gemeente Castricum loopt ook niet achter met het huisvesten van statushouders als je dat bijvoorbeeld vergelijkt met een gemeente als Amsterdam, die wel die voorrang geeft. We doen het zelfs beter. We zitten dan ook niet in de situatie dat de provincie gaat ingrijpen."
Gemeenteraadslid Ralph Castricum van Forza reageerde op X dat Castricum juist een voorbeeldgemeente is: 'Als alle gemeenten een sobere opvang invoeren, zou Nederland een stuk minder aantrekkelijk land zijn om naartoe te komen'. Is er sprake van bewust beleid ofwel: is het meer een kwestie van onwil dan onmacht?
"Ralph Castricum mag als volksvertegenwoordiger zeggen wat hij wil zeggen. Ik heb als bestuurder een opdracht uit te voeren en dat is: iedereen hetzelfde behandelen. Daar zit geen ander doel achter dan dat."
"Er zijn in Nederland veel jongeren, gescheiden mensen en gezinnen die een woning zoeken. Dus die woningnood raakt iedereen. Wij helpen ook mensen buiten Castricum die nergens een woning kunnen vinden. Ik spreek mensen die in hun auto leven, gezinnen die niets hebben, dus we proberen voor iedereen het beste te doen."
De ontwikkeling van flexwoningen op drie locaties in Castricum kost meer tijd dan verwacht. Over de bestaande containerwoningen aan de Puikman hebben veel bewoners kritiek; die zouden vol vocht en schimmel zitten. Waarom bouwt de gemeente hier geen permanente woningen?
"Wij proberen op een snelle manier voor iedereen een oplossing te vinden, dus kiezen we voor tijdelijke woningen. Niet omdat we dat graag willen, maar omdat er te weinig woningen zijn. Het is uit noodzaak geboren. Belangrijk is dat mensen begrijpen dat het een schaarsteprobleem en verdelingsprobleem is."
"Permanente woningen zijn uiteindelijk het doel en hebben prioriteit. Het neerzetten van tijdelijke woningen is efficiënt grondgebruik. Deze kunnen vaak tien jaar blijven staan en worden daarna meestal vervangen door permanente woningen."
"De nieuwe tijdelijke woningen zijn heel mooi. Niet zoals de eerste generatie, de containerwoningen aan de Puikman. En die zijn dus niet alleen voor statushouders, maar ook voor andere doelgroepen zoals spoedzoekers en starters. Er zijn gewoon heel veel mensen die woningnood ervaren en geen goed onderdak hebben."
"Tijdelijke woningen zijn natuurlijk geen vervanging voor permanente woningen. Tussenoplossingen zijn altijd suboptimaal. Er zijn veel bewoners op de Puikman die daar goed wonen, maar ook mensen die daar klachten over hebben. Dat neem ik serieus. Als er klachten zijn, spreken we de verhuurder daar altijd op aan."
Ook voor nieuwe statushouders moet in de toekomst huisvesting worden geregeld. Hoe anticipeert de gemeente daar op of zijn dat zorgen voor morgen?
"Het is en blijft natuurlijk wel een behoorlijke opgave. We liggen midden in een duingebied, omgeven door bijzonder provinciaal landschap. Je kunt niet zomaar ergens een grasveld nemen, je moet ruimte creëren in een gebied waar al mensen wonen. Daar zijn ook weer allerlei procedures aan verbonden en dat geeft uitdagingen."
Wat hoopt en verwacht de wethouder van de nieuwe regering?
"Ik hoop en heb er vertrouwen in dat de nieuwe regering dit tot behapbare porties weet terug te dringen. We moeten niet tot het onmogelijke worden gehouden. Dat wachten we rustig af."