"Een motorclub stond bij een vrijlating de banden voor de gevangenis op te roken"

Pascal is één van de mensen die aan het woord komt in de documentaire 'Een dorp achter tralies: het einde van de Glasbak' van NH Nieuws. Twaalf jaar lang werkt hij in verschillende functies met als meest opvallende die van badmeester. "Als gevangenen binnenkwamen, werden die ontvangen op het bad. Ze moesten schoon naar binnen, en werden dan ook onderzocht", legt hij uit. 

Drugssmokkel

Vooral werd onderzocht of ze geen spullen mee naar binnen smokkelden. "Want wat ze buiten gebruiken, willen ze binnen ook. Het ging vooral om drugs." Daarnaast was hij dus ook degene die het 'ontslag' van de gedetineerden regelde. "Vaak een hartelijk ontvangst. Er stonden ook wel eens limousines, maar er waren ook mensen waar niemand voor kwam."

Pascal werkte er tot op het laatst. Zelfs toen de gevangenen al waren verdwenen. "Om beveiligers van het pand op te leiden, en ook op te ruimen. Heel apart, dat voelde als een faillissement een bedrijf."

Net als zijn collega's kon hij na de sluiting in 2018 ook overstappen naar de gevangenis in Zaandam. Maar dat zag hij niet zitten. "Het was te groot voor mij." Hij zegde justitie zelfs helemaal gedag, en is nu conducteur. "Dat bevalt me heel goed, ik kom een stuk relaxter thuis", legt hij uit.

"Je merkt wel dat de negativiteit van wat de jongens (in de gevangenis, red.) gedaan hebben een grote rol speelde. Dat je als je thuis kwam eerst moest ontladen voordat je privé weer verder kon." 

Bekijk hier de volledige documentaire 'Een dorp achter tralies: het einde van de Glasbak'