Marjo is ook verpleegkundige voor moordenaars: 'Iedereen heeft recht op zorg'

Marjo is één van de mensen die aan het woord komt in de documentaire 'Een dorp achter tralies: het einde van de Glasbak' van NH Nieuws. Voordat ze in Zwaag terecht kwam, werkte ze in een ziekenhuis. Dat ze wat meer ervaren was, kwam goed uit. "Zeker de jongens die verslaafd zijn. Die proberen een verhaal op te hangen dat ze medicijnen nodig hebben. Je moet soms wel stevig in je schoenen staan en zeggen dat we dat niet gaan doen."

Verwarde mensen, zelfmoord: ze maakte het allemaal mee. Toch heeft ze haar roeping gevonden. Na de noodgedwongen sluiting in Zwaag, stapte ze over naar de gevangenis in Zaandam waar ze nog steeds hetzelfde werk doet.

Leuke gesprekken met criminelen

Ze beseft dat ze bijzonder werk heeft. "Ik heb soms hele leuke gesprekken. Dat ik denk, wat een leuke vent. Maar dan realiseer je wel dat je met een moordenaar zit te praten, een overvaller of iemand die vastzit voor een zedendelict."

Maar wat iemands achtergrond ook is, het maakt Marjo niet uit. Zij wil die persoon helpen, vaak tot onbegrip van de buitenwacht. "Die zeggen: 'weet je wel wat hij gedaan heeft, laat hem toch verrotten'. Dat doen wij dus niet. Iemand heeft gewoon recht op zorg."

Dat haar oude gevangenis nu gesloopt wordt doet pijn. "Zeker omdat je hoort dat er een cellentekort is. Dan vraag je, je af: had dit niet kunnen blijven? Maar of ik weer zou terugkeren als het wel weer open zou gaan? Ik heb in Zaandam ook m'n plek weer gevonden. En je vindt ook niet meer terug wat je toen had. Je moet niet blijven hangen in het toen, maar het is wel zonde."

Bekijk hier de volledige documentaire 'Een dorp achter tralies: het einde van de Glasbak'