Het sportmoment van Thomas Brood: voetballer Donny van Iperen vecht voor zijn leven na ongelukkige botsing op voetbalveld

Het gebeurt allemaal in Moldavië waar Van Iperen sinds kort speelt voor FC Zimbru. In pas zijn tweede wedstrijd voor de club slaat het noodlot toe. Soms was de oud-speler van Telstar wild in zijn duels, maar de botsing zoals in de wedstrijd tegen Dinamo Auto zie je in elke wedstrijd. Op het eerste gezicht denk je 'dat valt wel mee', maar al snel is duidelijk dat het goed mis is. 

Tekst gaat verder onder de Tweet.

De voetballer komt in het ziekenhuis van Chisinau te liggen. Zijn familie pakt snel het vliegtuig en ondanks de goede bedoelingen van de mensen daar is het behoorlijk schrikken voor ze.

Contact zoeken

Ik probeer via via in contact te komen met de familie Van Iperen. Ik twijfel hoe ik dit moet aanpakken. Aan de ene kant hebben de familieleden nu wel wat anders aan hun hoofd, maar aan de andere kant hoort dit ook bij mijn werk. 

De eerste dagen is er nog geen contact met de familie. Totdat ik 's avonds een appje krijg van zijn broer Joey. De familie zoekt bewust de media op om Donny naar Nederland te halen. Omdat de voetballer niet juist is verzekerd wil vooralsnog geen ziekenhuis in Nederland hem opvangen. Na berichtgeving in de media kan Donny wél worden opgenomen. 

"Misschien zijn de artsen goed daar, maar ik had het gevoel dat wij teruggingen naar de jaren zeventig. Voor de luchtcirculatie deden ze daar een zolderraampje open. Donny lag daar op een zaal met andere mensen", vertelt Joey. Op een blog van zus Kiky kun je de ontwikkelingen lezen over Donny. Het is confronterend om te lezen. Communiceren of lopen doet de voetballer niet.

Bizarre goal

Mijn gedachten dwalen ondertussen af naar een bizarre goal die Van Iperen ooit maakte. In een thuiswedstrijd van Telstar tegen Fortuna Sittard blijft de verdediger sneaky achter de keeper van de Limburgers hangen. Die gooit de bal op de grond voor een trap naar voren en dan doemt Van Iperen van achteren op. Hij pakt de bal af en tikt 'm binnen. Donny juicht en schreeuwt het uit. Wat een bizarre goal. Wat een keihard contrast met zijn huidige toestand.

Tekst gaat verder onder de tweet.

De afgelopen jaren heb ik met enige regelmaat contact met Donny gehad. Dat was soms voor mijn werk bij NH Sport na een wedstrijd van Telstar. Maar soms ook niet. Een aantal jaren geleden overleed zijn moeder en daar had de voetballer het moeilijk mee. Omdat mijn vader ook is overleden hadden wij iets gemeen en spraken wij over het overlijden van onze dierbaren.

Eind juli appte hij mij om te vertellen dat hij na twee seizoenen het Griekse AE Karaiskakis Artas ging verruilen voor het Moldavische FC Zimbru. Ik grapte nog dat het wel handig zou zijn als hij betaald zou krijgen. "Ik heb het bij de FIFA gecheckt. Na Sheriff is het de tweede club van het land. Hier is het allemaal top geregeld. In Griekenland is het erger", counterde Van Iperen.

FC Grandstand

Ook vond hij het erg grappig dat ik Telstar de laatste tijd FC Grandstand noemde omdat er een behoorlijk aantal spelers van dat makelaarskantoor in Velsen-Zuid voetbalt. Hij vertelde dat hij juist gebroken had met het kantoor en zelf deze stap naar FC Zimbru had geregeld.

Tekst gaat verder onder de foto.

De familie moet dus behoorlijk wat moeite doen om de voetballer naar Nederland te halen. Uiteindelijk wordt hij in het Erasmus MC in Rotterdam opgenomen. De familie rijdt dagelijks vanuit Noord-Holland naar Rotterdam. Voor hen is het vreselijk zwaar om te zien hoe Donny  erbij ligt. Het zijn loodzware weken, maar eind augustus spreekt hij zijn eerste woorden uit. 

"We hopen dat dit de volgende fase van herstel inluidt en gaan ons verder richten op de revalidatie. Wij weten hoe sterk Donny is en hoe hard hij kan strijden, hij gaat dit uiteindelijk overwinnen", reageert broer Joey begin september.

Tekst gaat verder onder de foto.

In oktober wordt Van Iperen overgeplaatst naar revalidatiecentrum Heliomare in Wijk aan Zee. Daar werkt de voetballer verder aan zijn herstel. Na zijn eerste woorden zet hij nu ook zijn eerste stappen. Eind november ga ik op bezoek bij Joey. Aan de keukentafel in Sint Pancras vertelt hij over het herstel van zijn broer. Dat gaat letterlijk en figuurlijk stapje voor stapje. 

Wij hebben het niet alleen maar over Donny, maar spreken ook over onze gezinnen, werk, hobby's en het WK. Het mondiale voetbaltoernooi boeit ons allebei niet. Voor Joey omdat het te confronterend is, voor mij omdat de FIFA is uitgegroeid tot een commercieel en corrupt monster.

Amerika

Gelukkig ziet hij nog steeds vooruitgang bij zijn broer. Donny zelf wil dat het allemaal veel sneller gaat. Het frustreert hem dat het juist traag gaat. Zoals het er nu naar uitziet, gaat hij in februari naar Amerika. Daar hebben ze een speciale behandeling voor zijn hersenletsel en gaat hij een volgende stap zetten in zijn herstel.

Eind december heb ik voor het eerst zelf rechtstreeks contact met Donny. Ik stuur hem een appje. Maar wat stuur je naar iemand die in een revalidatiecentrum zit. Uiteindelijk toch maar het standaard "Hoe is het?". Een paar uur later krijg ik een voicemessage terug. Ik weet niet wat ik moet verwachten, maar in een bericht van 50 seconden vertelt hij hoe het met hem gaat. Ik app hem terug en even later doet hij dat ook. Ik vind het superknap hoe Donny met mij communiceert en hij overtreft mijn verwachting behoorlijk. 

Donny blijf strijden en geef de moed niet op! In slechts een paar maanden heb je reuze stappen gezet. Misschien voelt dat voor jou niet zo, maar geloof mij dat het echt zo is. 

Thomas Brood