Corona-terugblik: eindelijk weer knuffels en kusjes voor tweeling (10) met autisme

In de speelkamer van Tristan en William wordt druk gespeeld. Er staat een film op en op de bank ligt een berg autootjes. Moeder Mo en vader Marcel hebben daardoor even hun handen vrij. Het is alsof er niets aan de hand is geweest. "Maar is er veel gebeurd", zegt Mo.

Vlak na het uitbreken van het coronavirus ging instelling Midgard, waar de jongens een deel van de week verblijven, plotseling dicht. Mo Duineveld: "We hebben ze toen zeven weken achtereen niet kunnen zien. Alleen via Skype hebben we contact gehad, maar ze snapten er helemaal niets van. Ineens mochten ze niet meer naar huis. Hun hele wereld veranderde."

Gamen

Het was een moeilijke tijd voor het hele gezin, vertelt Marcel Duineveld. Ze merkten dat de tweeling van ze vervreemde: "De jongens waren verdrietig. Eerst kwamen ze nog wel kijken, maar later waren we niet interessant meer voor ze. Het kon niet anders en de jongens zijn geweldig opgevangen door het personeel van Midgard."

Ook voor de oudste zoon Jack was het niet makkelijk. Hij zat het afgelopen jaar vaak alleen. Groot was de opluchting toen de tweeling weer naar huis mocht, zij het onder strenge voorwaarden. Jack laat een filmpje zien waarin hij aan het gamen is. "Dit was toen ze al een paar weken thuis waren. Wel leuk dat je dan ziet dat ze ook geïnteresseerd zijn in wat ik doe."

Plat geknuffeld

Inmiddels zijn de jongens doordeweeks dus gewoon weer thuis. En vooral die eerste keer na het isolement heeft Mo haar jongens helemaal platgeknuffeld. Mo lacht: "Ze wilden heel graag van me weg, maar dat kon niet. Ze waren aan het zoeken en kijken van: is het wel echt? Nou, evengoed zijn er dagen dat je ze achter het behang kunt plakken, maar dat is zo met kids. Ik kijk uit naar de zomer dat er weer veel meer kan."