Amsterdam van dichtbij, maar dan op afstand

Als nieuwsgierige verslaggever stond ik te springen in juni om te duiken in de Amsterdamse verhalen. Het verdriet, pijn, maar ook de daadkracht wilde ik van dichtbij vast kunnen leggen. Met de steeds strengere maatregelen is het mij toch gelukt om dichtbij te komen op de zo nodige afstand.

Naast de pandemie had Amsterdam ook te maken met een geweldsvirus dit jaar. Deze zomer vonden er meer dan vier geweldsincidenten onder jongeren plaats in Amsterdam. Drill- en gangsterrap wordt gezien als mogelijke aanzet tot deze incidenten. Het meest aangrijpende verhaal vond ik met de toen net beschoten moeder van gangsterrapper BigiDagoe. Zij had net een kopje thee gezet en werd overvallen door kogels die door haar woonkamer vlogen. Deze kogels waren vermoedelijk een waarschuwing voor haar zoon. Hij werd een week voor het incident zelf beschoten. We bezochten samen met haar de inmiddels afgesloten woning waar de verse kogelgaten nog in zaten. Ik zal de angst en het verdriet in haar ogen nooit meer vergeten. 

Maar vanuit deze gewelddadige incidenten stonden ook jonge helden op. De toen nog 12-jarige Xavi Dors was na de vierde steekpartij in zijn buurt het geweld zat. Hij organiseerde een drukbezocht voetbaltoernooi voor veiligheid. "Zodat de jongeren geen kattenkwaad gaan uithalen, maar plezier maken." Waar de volwassenen op afstand moesten blijven kwamen kinderen juist dichterbij elkaar tegen geweld op een voetbalveld. Als verslaggever kreeg ik daar op afstand  een warm gevoel bij. Ook rapper Tur-G stond als held op tegen het geweld in de buurt. Hij maakte het geweld van dichtbij mee. Middels een eigen drillrap videoclip probeerde Tur-G juist de jongeren die aangespoord worden tot geweld aan te spreken. Met zijn gewelddadige clip  lokte hij de jongeren naar zijn achterliggende boodschap. "Je bent pas gangster als jij jouw moeder helpt."

Overvraagde helden

Ook kwam ik dichtbij de overvraagde helden. De coronamaatregelen zorgden ervoor dat naast artsen en verpleegkundigen ook andere mensen in de stad het abnormaal druk hadden. Ouders met angst voor een leerachterstand door gesloten scholen klopte massaal aan bij bijlesorganisaties. Meester Kwame zorgde er met een kleine verbouwing voor dat hij zoveel mogelijk kinderen kon opvangen. Opgeluchte ouders maakten zich op afstand veel minder zorgen. De kinderen hadden weer sociaal contact en konden terecht bij bijles docenten met hun vragen.

Ik kwam dichterbij dan ooit. Amsterdam nam mij dit jaar mee door zijn pijn, verdriet, maar ook door de oplossingen. Dankzij mijn lange stang voor de microfoon en camera die ook op afstand scherp bleef lukte het mij ook onze kijkers hierin mee te nemen. En zelfs de nieuwe collega’s heb ik op afstand beter leren kennen. Hopelijk is het snel tijd om ook fysiek dichtbij te komen. Dan kan er weer geknuffeld worden.