Egmondse fotograaf eert zijn Derp met tijdsbeeld van kwart eeuw

Die 'Blauwe Paal' refereert aan de grenspaal bij het kustdorp: "Ik blijf ook aan de Egmondse kant, hoor", zegt Jongejan wanneer de foto bij de paal gemaakt wordt. "Die paal is heel belangrijk voor ons; de grens van Egmond aan Zee en de rest van de wereld", glimlacht hij.

"Verandering is ook mooi"

Anderhalf jaar was Jongejan met zijn camera op stap, achter die paal in zijn Derp, zoals Egmonders hun dorp noemen. "In 1996 maakte ik een eerste fotoboek 'Egmondse dorpsportretten', en na corona besloot ik dat ik daar een vervolg op wilde maken. Om de veranderingen vast te leggen; als een tijdsbeeld van mijn dorp."

"Er is veel anders geworden, maar verandering is niet altijd negatief. Het is ook goed en mooi. Natuurlijk: er zijn mensen overleden. De SRV-wagen en de viskar zijn er niet meer en winkels verdwijnen. De tijd staat niet stil. En daarom wil ik mijn leefomgeving én de Derpers juist vastleggen in een fotoreportage."

Tekst gaat verder onder de foto.

Armando Jongejan maakte uiteindelijk honderd foto's die verzameld zijn in zijn boek 'Tot de Blauwe Paal', en die tot 5 november ook allemaal te zien zijn in het Museum van Egmond, tegenover zijn geboortehuis aan de Zuiderstraat.

Verhalen vertellen

Hij fotografeerde mensen op zee, op het strand, in de duinen en in het dorp: een tijdsbeeld in zwart-wit. "Ik ben op zoek gegaan naar mensen die iets te vertellen hebben, en dat ik dat dan weer kan vertellen in mijn foto's. Neem Peter Groen."

"Peter is een bekende, joviale Egmonder, altijd op klompen. En zijn huiskamer is net een museum; hij is gek van alles wat met zeezenders te maken heeft. Radio Veronica is zijn favoriet. Ik wilde hem dus voor die wand hebben. Toen pakte hij zelf dat schaalmodel er bij. Daarmee is die foto ook gelijk af."

Maar niet alleen 'bekende' Egmonders zijn vastgelegd. Jongejan wijst naar een foto van een dame die een duivelsfiguur beschildert.

Tekst gaat verder onder foto.

"Dit is Namaisa, die zat nog bij mijn dochters op school. Ze is een make-upartiest die niet iedereen hier kent. Ze is enorm goed in haar werk en geeft zelfs workshops en demonstraties in Amerika. Die woont dus gewoon hier in Egmond. Dat is prachtig om te kunnen laten zien."

Fotogeniek Egmond

De foto's van Jongejan zitten vol details: van Egmond, van het dagelijks leven van de mensen op de foto's en vertelt ook iets over hoe ze zijn. "En dat vind ik dus zo leuk om op een foto te laten zien. Bijvoorbeeld hoe precies iemand is, omdat al z'n gereedschap kaarsrecht hangt."

Verder nemen de prenten je mee naar de typisch Egmondse duinlandjes, de voetbalvereniging en de reddingsbrigade. "Bij mensen thuis, aan het werk, met hun passie, hobby of hun ambacht." Maar wat maakt dat Egmond zich zo leent voor Egmondse fotografen?

Want naast het werk van Jongejan zijn ook de foto's van Egmonders Cor Mooij, Rob Glas en Sjef Kenniphaas geliefd. "Ieder van ons legt ons dorp op een andere manier vast, en Egmond aan Zee is natuurlijk héél bijzonder."

Tekst gaat verder onder foto.

De expositie die sinds een dikke maand in het museum te zien is, wordt heel goed bezocht, laat het museum weten. Maar niet alleen door Egmonders, weet Jongejan. "Voor hen is het natuurlijk een feest der herkenning. Dan hoor je ze praten en wijzen: 'hee, daar is die en die'."

Een keer in de week is hij in het museum om uitleg te geven of zijn boek te signeren. "En dan spreek je ook de toeristen en dagjesmensen die het mooi vinden. Maar ook collega-fotografen komen langs. Die kijken natuurlijk met een technisch oog. Daar krijg ik ook complimenten van."

Bijzonder dat ik hier 'hang'

"Weet je, ik heb op zoveel prachtige plekken mogen exposeren, overal op de wereld. Maar ik vind het bijzonder dat ik hier 'hang' in het museum. Op 15 meter van waar ik geboren ben. Dat is supergaaf, een eer."

En dan is er nog zijn fotoboek. Meteen bij het openslaan lees je een quote van Hans Aarsman, die wekelijks in de Volkskrant persfoto's analyseert, waar Jongejan veel waarde aan hecht: 

'Er bestaat een wereld die heel interessant is,
waarvoor je niet in een je auto hoeft te stappen,
niet het vliegtuig hoeft te nemen.
Een wereld vlak voor je neus,
onder de stoeptegel voor je deur.'

De Derper bladert verder door het boek. "Ik woon hier nu ruim zestig jaar, en dan is het weleens lastig om dingen nog te herkennen. Vandaar die quote. Dit project dwingt me ook om met nieuwe ogen te kijken naar mijn eigen omgeving. Maar heel eerlijk: in elke stad of dorp zijn mooie foto's te maken, het ligt gewoon voor je deur. Maar Egmond heeft natuurlijk een plusje."