De meeste jonge huisartsen staan niet te springen om een praktijk over te nemen. Want wie wil er nu eigenlijk een zwoegende praktijkhouder zijn? Toch zijn er artsen die deze stap durven te zetten. Zo ook Annemarie Lüchinger (43) uit Berkhout. Het heeft haar veel gebracht. "Tegen alle jonge huisartsen zou ik willen zeggen: doe het gewoon."
Het aantal huisartsen met een eigen praktijk neemt al jaren af, vooral in dorpen en op het platteland. Het is niet meer aantrekkelijk en te duur. Vooral jonge huisartsen spelen met deze gedachten.
Toch zijn er huisartsen die deze stap durven te zetten. Zo ook Annemarie Lüchinger, een jonge huisarts in Berkhout. In haar eentje draagt ze de verantwoordelijkheid voor haar eigen praktijk, in een dorp dat bijna 3.000 bewoners telt.
Zo'n 3,5 jaar geleden nam ze die praktijk aan de Kerkebuurt over van het 'huisartsenechtpaar' Hanne Bergmeijer en Jan Sturris. Een stap waar ze nog steeds achterstaat. "Dit is het leukste vak ter wereld. Maar ik zie dat het enthousiasme om mij heen steeds minder wordt. Vooral bij jonge huisartsen."
Eigen regie
Ze wil dan ook dit hardnekkige 'taboe' doorbreken. Volgens Lüchinger levert het runnen van een eigen praktijk veel voordelen op. "Je neemt de regie in eigen handen omdat je zelf de eigenaar bent. Als alles goed geregeld is, wordt het werk steeds leuker. Ook heb ik in de tussentijd een leuk team opgebouwd, met assistentes, een praktijkmanager en praktijkondersteuners."
Sinds kort leidt ze ook een huisarts in opleiding op. "Je werft weer nieuw personeel voor de regio. Dat voor je kan waarnemen als je op vakantie wil of uiteindelijk een praktijk kan overnemen. Je krijgt ook de ruimte om jezelf te ontwikkelen. Naast mijn werk als huisarts ben ik ook een seksuoloog en verdiep ik mij in dermatologie. Zo kan ik meer dingen doen die ik interessant vind, zelf meer doen en hoef ik minder mensen door te verwijzen."
HOED als reddende engel?
Dat Annemarie Lüchinger uiteindelijk de praktijk aan de Kerkebuurt in Berkhout overnam, lijkt niet vanzelfsprekend. Alles staat of valt met een HOED (Huisartsen Onder Een Dak). Na jarenlang gesteggel, lijkt het er nu echt van te komen. Het zorgt voor opgeluchte gezichten bij de samenwerkende praktijken in Avenhorn, Ursem, Berkhout en Spierdijk. "Er is flexibiliteit. En als je flexibel bent, ben je veelzijdig. Je kunt sparren en samenwerken met collega's. Elkaar aanvullen, mocht er iemand uitvallen door ziekte. Zo kunnen we de continuïteit waarborgen en de zorg in onze gemeente een toekomst bieden", betoogde Bart van Oostendorp, huisarts in Ursem, eerder tegen NH.
Het is een mening die Lüchinger ook deelt. "Ik heb altijd gezegd: als er geen HOED komt, dan neem ik de praktijk in Berkhout niet over", zegt ze. "Zo'n samenwerkingsverband is vele malen aantrekkelijker, ook voor jonge, beginnende huisartsen."
Ouderwets dorpsdokter
De keuze om voor West-Friesland te gaan, is een weloverwogen beslissing geweest. "Ik heb eerst anderhalf jaar in de praktijk in Avenhorn gewerkt. De West-Friese patiënt en onderlinge verbondenheid spreken mij zeer aan. Ik werk daarom veel liever in een dorp. Ik zie West-Friesland dan ook niet als een krimpregio."
Ze richt zich dan ook tot de twijfelaar. "Ik heb het toch maar gedaan, ben de uitdaging aangegaan. Tegen alle jonge huisartsen zou ik willen zeggen: doe het gewoon. Ik ben in al die jaren erg gegroeid: als mens, als leidinggevende en als huisarts. Die ervaring neem ik mee en kan ik overdragen."