Coassistentes strijden voor menselijke zorg in Nederland: 'Proberen ziektes voor te zijn'

Het was voor Amber best spannend allemaal, want om daar opeens een presentatie te geven in de schijnwerpers en een paar grote camera's op je gericht, dat maak je natuurlijk niet dagelijks mee. "Amber deed het heel goed", vertelt trotse Romy Lebbink. "Presenteren moet ik vaker doen tijdens mijn opleiding, maar dit was wel echt even spannend ja", vertelt Amber.

Volgens Romy en Amber, de twee coassistenten en documentairemakers, zijn er veel reacties gekomen op de aflevering van Strijders. "Heel fijn allemaal. We kregen heel veel leuke berichtjes." 

Hieronder zie je een poster van de documentaire. De tekst gaat door na de foto.

Twee échte strijders 

De twee voelen zich dan ook echte strijders op het moment, want alles waarvoor ze bezig zijn, is voor een goed doel: een betere, houdbare en menselijke zorg. Al moeten de strijders nu nog wel hard aan de slag om hun documentaire klaar te krijgen. "Het is een drukke periode. We zitten nu nog in het afrondingsproces van de documentaire, want 9 februari is de première. Ook komt er nog een evenement met na afloop een discussiepanel met verschillende experts. Als dat klaar is dan kunnen we echt voelen dat we iets goed doen en kijken of we veranderingen teweeg kunnen brengen", legt Amber uit. 

"Het is inderdaad erg druk op het moment. Ik heb in het begin ook een beetje moeite gehad met timemanagement. Als coassistent maak je al gauw 40 á 50 werkuren in de week en daarnaast ben ik dan nog druk met de documentaire. Maar het is voor iets goeds!", vertelt Romy lachend.

Dokters in Nederland

Dokter worden in Nederland, is iets wat ze allebei heel graag willen. Voor Romy was het een kinderdroom, die langzaam begint uit te komen. Amber studeerde eerst psychologie en besloot uiteindelijk over te stappen naar geneeskunde. "Bij psychologie gaat het erover wat er in je hoofd allemaal gebeurt en ik merkte dat ik het ook leuk vond om te begrijpen hoe de rest van het lichaam werkt. Daarom mijn keuze voor de geneeskunde."

Hun studie geneeskunde bevalt ze op dit moment dan ook erg. Toch waren er bij Romy in het begin nog wel twijfels. "Tijdens mijn bachelor heb ik nog mijn twijfels gehad over mijn studie, want het ging voornamelijk over theorie. Nu tijdens mijn coschappen is dat helemaal veranderd. Je leert gesprekken voeren met mensen om iemand verder te kunnen helpen. Dit is waarom ik arts wil worden."

"Wat heel erg leuk is dat we tijdens onze studie op een bijzondere manier het vak leren. Tijdens het mastergedeelte mag je meekijken bij verschillende specialismen in het ziekenhuis. Je staat als het ware aan de zijlijn en je leert zo goed hoe alles in elkaar steekt. Zo zag ik daardoor ook wat er allemaal beter kon in onze huidige zorg", vertelt Amber. 

De tekst gaat door na de foto.

Zorgsysteem kan anders

Zo vinden de vrouwen dat de zorg best nog wel wat verbeterpunten heeft. Het Nederlandse zorgsysteem staat op dit moment bekend als een van de efficiëntste en toegankelijkste zorgsystemen ter wereld. Maar tegelijkertijd is het ook een van de duurste zorgsystemen en lijken de zorgkosten alleen maar toe te nemen. Daarbij lijdt volgens de documentairemakers 40 procent van de mensen aan een chronische ziekte en blijven de wachttijden voor psychische hulp bij de GGZ enorm lang.

"We lopen tegen veel dingen aan op dit moment in de zorg. We worden steeds ouder maar ook met ziekte. En we hebben mensen nodig die voor al deze mensen moeten zorgen terwijl we al een zorgtekort hebben", legt Amber uit. De focus zou volgens haar meer moeten liggen op preventie van ziektes dan op genezing. "We moeten proberen ziektes voor te zijn."

De angst voor het steeds slechter worden van de zorg in Nederland zou volgens Romy een angst voor iedereen moeten worden. "Als we doorgaan met het oplossen van enkel lichamelijke klachten en het onderdrukken van symptomen, dan nemen chronische ziektes alleen maar toe en daar hebben we het personeel niet meer voor." Volgens Romy zou het helpen als de bevolking in Nederland meer verantwoordelijk wordt voor hun eigen gezondheid en daar ook de tools en middelen voor krijgen om daaraan te werken. "Dus meer aandacht voor de nulde en eerste lijn zorg, de preventieve kant van de zorg, om zo het heft in eigen hand te nemen en minder afhankelijk te zijn van doktoren en ziekenhuizen." 

De tekst gaat door na de foto.

De zoektocht

Maar! Stilzitten en klagen is niet aan hun besteed en zo gingen de vier jonge coassistenten op zoek naar mogelijkheden om de problemen in de zorg in beeld te brengen. "Tijdens onze zoektocht naar betere zorg kwamen we zoveel bijzondere mensen tegen die we in beeld wilden brengen. ''Gelukkig had één van ons al affiniteit en ervaring met film."

Het was een spannende reis volgens Romy, want ze hadden nog nooit eerder een documentaire gemaakt. "Ik heb veel aan mijn team gehad. Iedereen had zijn eigen kwaliteit. Mijn kwaliteit was bijvoorbeeld meer over de inhoud. Vooral in de opzet was ik bezig met welke gesprekken er gevoerd werden en tijdens de opnames deed ik samen met Amber de interviews."  

"Alle mensen die we hebben gesproken en geïnterviewd hebben ons heel erg geïnspireerd", vertelt Amber. Toch is er één arts die beiden enorm veel heeft geïnspireerd: een kinderarts uit Arnhem. "Zij is met een nieuwe vorm van geneeskunde bezig waarbij ze onze westerse geneeskunde combineert met een holistische aanpak. De manier hoe zij dit toepast in de zorg is heel bijzonder en inspirerend om te zien", aldus Amber en Romy.

Er zijn nog een paar dagen te gaan, en dan is de première eindelijk. "Wij zijn enthousiast om te zien hoe de toekomst van de zorg eruit gaat zien en wij hopen dat onze documentaire daar iets aan bij kan dragen."