'Koken voor de schatjes' is voor Claudia (46) weer een reden om uit bed te komen, na een moeilijke periode nadat ze werd afgekeurd. "Ik was niet anders gewend dan hard werken en géven aan mensen." Nu staat de voormalig horecaprof twee keer in de week in de keuken van de dagbesteding voor dementerenden in Heiloo.
"Welke soep wilt u?" De geur van basilicum hangt door de hele woonvilla. "Ik heb mosterd, tomaten of champignons." 83-jarige bezoeker Gea* legt haar borduurwerk opzij en wordt in haar rolstoel aan tafel gereden en zegt: "Doe maar tomaat, niet te heet. Ik word hier zo verwend."
Claudia Oudshoorn woont sinds twee jaar met haar man en twee puberkinderen in Limmen. Ze is een geboren IJmondse en werkte, na een studie aan de hotelschool, jarenlang in prominente hotels in Amsterdam. "Marriott, Park Plaza, Crown Plaza, ik zocht altijd avontuur en stond nooit stil!"
Maar dan, eind 2011, glijdt ze uit achter de bar van haar werk. "Ik viel met mijn rug tegen de bar en kwam met mijn knie precies op de punt van een la met glazen flesjes."
Revalideren en psychologen
En dan gaat de ogenschijnlijk simpele operatie aan haar meniscus ook nog eens helemaal mis. "De ruggenprik werd verkeerd gezet", vertelt ze aan tafel aan NH Nieuws. Af en toe staat ze op om te roeren in de drie grote pannen soep op het aanrecht. In de woonkamer klinkt geklets van bezoekers.
De fout heeft als gevolg dat de rechterkant van haar lichaam verlamd raakt. "Het was dramatisch. Ik kon me niet meer bewegen en schreeuwde van de pijn die ik wel voelde." Er volgt revalidatie, sessies met psychologen en een juridische strijd.
"Het was dramatisch. Ik kon me niet meer bewegen en schreeuwde van de pijn die ik wel voelde"
"Het was een nare, maar ook weer een prachtige tijd", zegt ze daarover, "Ik kon mijn kindjes namelijk zien opgroeien. Alleen was ik niet meer de Claudia van vóór de val. Ik kon niet langer dan 20 minuten autorijden, moest dezelfde positie aanhouden, rekening houden met uitval, kon niet meer bukken, viel 25 kilo af."
Ze wordt volledig arbeidsongeschikt verklaard. "Afgekeurd. Voor iemand die gewend is aan te pakken, is dat nogal wat."
Niet achter geraniums
Maar al snel wil ze de wereld laten zien dat je zeker niet achter de geraniums hoeft te zitten en slaat ze met andere afgekeurde moeders, ontmoet in de straat en op het schoolplein, de handen ineen.
Onder de naam 'Moeders uit Broekpolder' organiseren ze evenementen voor kinderen en volwassenen, Daarbij helpen ze ook nog goede doelen in de regio. De dan nog Beverwijkse schopt het tot een tweede plaats bij de verkiezing 'IJmonder van het jaar".
Twee jaar geleden verhuist ze dus met haar gezin naar het dorp Limmen en moet opnieuw gaan netwerken.
"Ik moet een reden hebben om uit bed te komen." Op een dag slaat ze de Uitkijkpost open en ziet de oproep: 'Hobbykok gezocht".
Een leuk gesprek met de zorginstelling volgt en inmiddels staat ze twee keer in de week in 'Villa Westervenne' in Heiloo. "Dat Claudia hier is, is voor ons een heerlijkheid", zegt zorgbegeleider Jackie. Ze komt een pan soep halen voor één van de vier woonkamers met ouderen.
"Doe maar tomatensoep." Ze krijgt de pan van Claudia. "Dankjewel. Kijk, anders moeten wij dit zelf doen. En nu hebben we meer tijd met de mensen." Naast het bereiden van 'gezonde en voedzame' maaltijden voor de mensen met dementie, is Claudia vastbesloten om ook haar goede doelen-werk voort te zetten in haar dorp Limmen en omstreken.
Het eerste project is al gestart! "Een zorgbegeleider had het erover dat ze graag een waterpomp willen, zodat de bezoekers de tuin kunnen wateren, samen kunnen pompen. Nou, ik zei: ik heb wel ervaring met geld ophalen. Dus dat gaan we regelen."
Om geld op te halen is er op 18 februari een bingo in Eetbar Lekker in Limmen. "Ladies only, en de opbrengst gaat naar de dagbesteding hier, maar ook dagbesteding Thuisbij in Limmen."
Binnen no time zijn er meer dan honderd kaarten verkocht. "Ik vind het wel spannend, op een nieuwe plek zoiets organiseren. Maar Limmen is heel eensgezind. Dat heb ik al gemerkt. Er komen hele groepen naar de bingo."
Claudia moet nog wel een paar sponsoren vinden, maar ze heeft er alle vertrouwen in dat dit met al haar ervaring gaat lukken. "
"Ik vind het mooi om hier te zijn. Ik voel de dankbaarheid en ik vind het nog steeds leuk om te geven"
Inmiddels geniet bezoeker Gea (84) aan de keukentafel van haar verse tomatensoep. "Hoelang zit ik hier nou? Vijf jaar? Een jubileum! Nou ja, waarschijnlijk weet ik het morgen toch niet meer. Maar gezichten onthoud ik wel. Ja, jou herken ik wel", zegt ze tegen Claudia.
Die geniet zichtbaar van het contact met de medewerkers en de bezoekers. "Elke ochtend als ik hier ben zie ik al die blije koppies. Alsof ze weer op een schoolreisje gaan. Ik vind het mooi om hier te zijn. Ik voel de dankbaarheid en ik vind het nog steeds leuk om te geven. Ik hoop dat ik een inspiratie ben voor andere mensen die zijn afgekeurd."
*Gea is een gefingeerde naam. Haar echte naam is bekend bij de redactie, maar vermelden we op verzoek van de zorgorganisatie niet in verband met haar privacy.