Het Westfries dialect levend houden met een kerkdienst: "Toen zoi Jezus, dat hew je goed zoid"

"We kenne er vezélf niks an doen. Wat wij proberen is het dialect op een âre manier vast te houwe", legt Ina Broekhuizen-Slot uit. "Door het op te skroiven, liedjes erin te maken, kerkdiensten, toneelvoorstellingen. Ik merk dat het publiek verandert. Er komme al minder mensen die de oudere uitdrukken nog weten en in hunnie lijf hewwe."

De dienst wordt overduidelijk met veel plezier gevolgd. "Het voelt als teruggaan naar m'n roots. Ik ben een geboren West-Fries en als ik bij m'n moeder kom, praten we het ook gelijk", vertelt bezoeker Carolien Schalkwijk. Trya Boven van de kerkraad heeft hetzelfde. "Ik spreek ook gewone taal. Maar zodra ik mensen tegenkom die ook Westfries praten, stap ik gelijk over." 

Thuiskomen

Ina hoort het vaker: Westfries praten voelt als thuiskomen. "Er was net een man, een echte West-Fries. Die zoi: 'dit past bij moin, dit is zo oigen." Maar hoe enthousiast de aanwezigen ook zijn, het Westfries dialect wordt steeds minder gesproken en dreigt zelfs helemaal te verdwijnen. 

"Dat is heel jammer", aldus Trya Boven, die wel een oorzaak weet. "Vroeger mocht het (red. Westfries spreken) eigenlijk niet. Je moest gewoon knap praten en niet zo stom." En dat leidt er weer toe dat ook de jeugd het steeds minder mee opgroeit. 

"Verder kenne we er niks an doen. Mijn kinderen praten het niet en mijn kinderen hillegaar niet", aldus bezoeker Carolien Schalkwijk. "Maar ik ben trots op West-Friesland." En na een kop koffie met West-Friese krentenmik gaan de bezoekers blij naar huis.