Vrijwilligers Zijper Museum mogen weer en maken expositie over trouwen

"Het heeft een hele tijd geduurd. Het was natuurlijk een hele tijd dan weer open dan weer een hele tijd dicht", zegt Gonno Leendertse, voorzitter van het Zijper Museum. Voor de vrijwilligers is het vanuit het oogpunt van saamhorigheid, samen koffiedrinken, samen verhalen uitwisselen, heerlijk dat dat weer kan.

De aanleiding voor de tentoonstelling is een gift aan het museum uit 1812. "Dit is een trouwcadeau voor het 15-jarige huwelijk van Jacob Paarlberg en Neeltje Ploeger. Ze kregen dit prachtige 'kunstknipsel'", legt Anke van Loo van het museum uit. "Het is gemaakt uit één stuk. Het was in slechte staat, we hebben hard gespaard om het te restaureren. En dat is gelukt en nu kunnen we het laten zien."

Tekst gaat verder.

Ondertussen werken vrijwilligers aan een grote foto waarop Anke van Loo zelf als bruid te zien is. "Dat is 53 jaar geleden", rekent ze snel uit. "We hadden een prachtige dag en hebben ontzettend veel gelachen." En dat is misschien meteen wel een goed voorbeeld van de ontwikkeling die duidelijk wordt tijdens de expositie. Het karakter van de trouwerij is flink veranderd door de jaren heen.

"Als je denkt aan de statige jurken en de jacquetten en alles wat men vroeger aan had dan is het veel speelser tegenwoordig. Er kan nu ook gewoon lekker worden gelachen terwijl het vroeger een heel serieuze zaak was", legt Van Loo uit. Dat valt bijvoorbeeld ook te zien aan de aankondigingen. Vroeger lieten de ouders weten dat het huwelijk van de kinderen aanstaande was. Nu doen de bruidskoppels dat allemaal zelf.

Herkenbaar

"Ik sta er ook tussen, ja", zegt vrijwilliger Gert Marees bij een groot bord met trouwfoto's van 1898 tot en met 2019. "Even zoeken hoor. Ja, hier! 1975, ja dat is alweer even terug, 47 jaar. Nog drie jaar en dan hebben we een feestje." Ook verderop herkennen vrijwilligers zich terug in foto's. "Het waaide hard die dag. Mijn haar stond toen strak van de haarlak. Maar de sluier van mijn vrouw schoot de lucht in en toen nam de fotograaf de foto."

"De oproep aan de vrijwilligers was destijds: 'Hebben jullie nog foto's of trouwjurken? Of misschien familie of vrienden met die spullen?'", zegt voorzitter Gonno Leendertse. "En daar werd heel spontaan en in groten getale op gereageerd. Het past mooi bij het idee dat we samen weer aan de slag kunnen."