PETTEN - De dijk loopt als een rode draad door het leven van de 76-jarge Bertus Blekendaal uit Petten. Hij woont niet alleen samen met zijn vrouw Cathrien pal achter de dijk, hij werkte er ook 40 jaar aan als steenzetter voor het Hoogheemraadschap. "De dijk is onze vriend."
Nog altijd loopt Bertus even de dijk op om naar de zee te kijken. Al is het wel minder vaak dan vroeger. "Ik ga minder de dijk op want hij wordt elk jaar ook hoger", vertelt hij lachend aan NH Nieuws. "Je wordt een dagje ouder."
Zo'n 40 jaar geleden begon Bertus als jong ventje als steenzetter bij het Hoogheemraadschap. Als een van de dammen beschadigd was door storm of golfslag, moest hij de gaten opvullen. Zwaar werk en niet zonder gevaar, maar Bertus deed het met veel plezier.
Poolvossie
"Ik heb weleens op de dam gestaan toen het sneeuwde, en dat mijn collega's me niet zagen staan omdat ik wel op een poolvossie leek. Toen vonden ze me een arme jongen, maar ik genoot ervan."
Dat de liefde voor het vak van steenzetter diep zit, blijkt wel uit de rijke collectie foto's en krantenartikelen die Bertus bewaard heeft. "Ik heb een zolder vol liggen", vertelt hij trots. "Ik mag er graag zo nu en dan naar kijken."
Tekst gaat verder onder de video.
Vijf jaar Hondsbossche Duinen: Bertus werkte 40 jaar lang aan de dijk - NH Nieuws
Toen in 2014 begonnen werd met de versterking van de Hondsbossche- en Pettemerzeewering, was er in eerste instantie vanuit het dorp verzet. Dat heeft Cathrien Blekendaal ook wel gemerkt. "Inwoners vonden dat ze van de dijk af moesten blijven. De mensen in Petten zijn wel tevreden zoals het nu is."
Kratje bier
Komende maandag is het precies vijf jaar geleden dat toenmalig minister Schulz van Haegen bij Petten de kust veilig verklaarde. In totaal is er 35 miljoen kuub zand opgespoten. Daardoor is de kustverdediging voor de komende vijftig jaar weer op orde. "Ik heb me eigenlijk altijd wel veilig gevoeld", vertelt Bertus. "Als het stormt ga ik op de zolder met een kratje bier zitten. Het meeste water spoelt langs je."
Van het werk van Bertus is niet veel meer te zien. De zware stenen die hij gebruikte om de dijk, dammen en kribben te beschermen, liggen begraven onder een flinke laag zand. Toch is hij daar niet treurig over. "Ik heb mijn gloriedagen gehad en kijk er leuk op terug. Ik bemoei me er ook niet meer mee. Ik kijk af en toe in mijn fotoboek en vind het mooi zo."