Widowchicks Marieke en Marieke schrijven boek om andere rouwenden te helpen

Marieke en Marieke beginnen het platform Widowchicks op Instagram en belanden met hun verhaal in een documentaire van de EO. Binnenkort verschijnt hun boek: Leven in de Rouwerij.

"We hadden ons toekomstpad al uitgestippeld, tien jaar lang. Alles wat we hadden uitgetekend was weg, ik moest helemaal opnieuw beginnen. Ik had geen idee hoe dat eruit zou gaan zien."

"Nu zijn we 6,5 jaar verder en begint de tekening weer kleur te krijgen. Ik heb weer stappen gemaakt. Toen kon ik daar niet aan denken, ik wilde alleen dat oude pad. Maar ik kan zeggen dat het nieuwe pad de moeite waard is geworden", vertelt Marieke van Lierop. Haar man beëindigde drie weken voor hun bruiloft zijn leven.

Terug naar de kern

Anderhalf jaar lang werkten de beide Mariekes aan het boek. We spreken ze in een café in Weesp, vlak bij de studio waar ze net het audioboek hebben ingesproken. In hun boek zetten ze op een rij hoe zij de donkere tijd zijn doorgekomen na het overlijden van hun partners Stefan en Keesjan. Marieke van Lierop was destijds 25, Marieke Foppen 30.

Marieke Foppen merkte dat de rouw je erg terugbrengt naar de kern van wat belangrijk is in het leven. Leren omgaan met wat je overkomen is, vergt dan alle aandacht: "Ik dacht toen vaak: mensen, waar maken jullie je allemaal druk om?. En nu begin ik me daar zelf ook weer druk over te maken. Ik geloof wel dat het een goed teken is dat je ruimte hebt voor dingen die misschien niet zo belangrijk lijken, maar nu dus wel weer belangrijk zijn." 

Tekst gaat verder onder de foto.

De widowchicks bereiken al zo'n vier jaar duizenden volgers op Instagram met hun herkenbare verhalen en humor. Ze vinden het belangrijk dat er ook ruimte is voor een positief randje, en die tone of voice blijkt voor veel mensen een verademing.

"Het plan van het boek voelde voor mij als een kans om alle ervaringen te bundelen. Iets blijvends waar alle widowchicks die er nu zijn, maar ook die er helaas nog gaan komen, naar terug kunnen grijpen. We hopen dat het boek een idee geeft over hoe wij het aangepakt hebben. Want we zeggen niet dat dit dé manier is", aldus Marieke van Lierop.

Geen do's and don'ts...

"We willen ver blijven van tips and tricks. Dit is zoals wij het hebben ervaren, er zijn heel veel universele aspecten, maar uiteindelijk is iedere situatie weer verschillend. Je behoeftes kunnen al van moment tot moment veranderen."

"Het is ook niet echt makkelijk om om te gaan met iemand die in de rouw is. Wat je het ene moment fijn vindt, vind je op een ander moment niet. Er is geen wetmatigheid die leidt tot een succesvol rouwproces. Wij hebben de gouden sleutel ook niet."

Marieke Foppen: "Maar we willen ook niet dat iedereen het maar een beetje moet uitzoeken. Dat vond ik zelf het moeilijke eraan. Het cliché is waar: het is voor iedereen anders. Daar eindigde het dan. Ik had behoefte om ervaringen te horen en dan zelf te bepalen wat ik er mee kon. Iets van een richting. Iets waar je je mee kon meten en aan kon spiegelen."

Meer durven

"Ze zeggen dat het een extra laag heeft als je te maken hebt met suïcide. We vonden het spannend om dit thema in te brengen. Maar we zijn wel op een punt gekomen dat we meer durven", aldus Foppen.

In de documentaire hoor je meer over de persoonlijke verhalen van de Mariekes. Tekst gaat verder onder de video.

"Onze mannen zijn meer dan de manier waarop ze zijn overleden. Je wilt ze in ere houden. Ik ben er trots op hoe we dit gedaan hebben", zegt Marieke van Lierop.

"Aan het einde van het boek kijken we even terug op het ontstaan en bedanken we mensen. Toen zeiden we: moeten we ook onze mannen bedanken?. Dat voelt heel raar. Want dan zeg je: bedankt dat je dood ben en ik dit boek heb kunnen schrijven. Maar ik had dit boek veel liever niet geschreven. We zijn dankbaar dat ze ons hebben geleerd wat liefde is en dat liefde verder gaat dan de dood."

"Het boek geeft geen zin aan hun dood maar het geeft wel zin aan mijn verlies", vervolgt Marieke Foppen. "Het is voor mij dan ook geen eerbetoon aan de mannen, in die zin. Meer een eerbetoon aan alle mensen die een partner verliezen. Of iedereen die te maken heeft gehad met suïcide in zijn of haar omgeving."

Tekst gaat verder onder de foto.

Marieke van Lierop woont tegenwoordig in Zwaag met haar nieuwe liefde: "Wat ik merk is dat het vaak in gesprekken gaat over 6,5 jaar geleden. Maar we zijn nu niet meer waar we toen waren. De struggle die we in het begin hadden, hoe gaat mijn leven ooit weer vorm krijgen. Inmiddels hebben onze levens om dat verlies en verdriet heen weer vorm gekregen. Ik kan voor mezelf zeggen dat ik op een punt ben dat het weer heel goed met me gaat."

Marieke Foppen heeft ook een nieuwe relatie en is moeder van een tweejarige dochter: "Ik heb er wel even over moeten doen. Ik vond het voor mezelf wel moeilijk om te zeggen dat het goed gaat. Ik wilde er wel altijd achteraan zeggen: maar we missen hem nog steeds. Of: het heeft wel weer even geduurd voor het goed ging. Dat is een soort verdediging naar jezelf en naar de buitenwereld. Ik moet voor mijn idee erbij zeggen: ik ben hem nog niet vergeten, hoor."

18 mei organiseren Marieke en Marieke de vierde Widowchick-dag en krijgen de deelnemers, die het besteld hebben, alvast het boek. Op 20 mei is het boek voor iedereen te verkrijgen. De Mariekes zijn nog lang niet klaar. Naast Instagram en alle andere activiteiten kijken ze hoe ze hun kennis en ervaring verder kunnen inzetten.