Kolping Boys blikt terug op 85 jaar lief en leed tijdens reünieavond

Tijdens de rëunieavond van afgelopen vrijdagavond is het zoeken naar een plekje in de kantine van Kolping Boys. Er wordt gemoedelijk op schouders geslagen, handen worden geschud: het is een warm weerzien van teamgenoten en oud-clubleden.

In de kantine maken bezoekers een reis naar het verleden. De ruimte is gevuld met herinneringen, anekdotes en foto's van vroeger. Oud-fotograaf Kees Blokker maakte portretten van die hard Kolping-leden, zoals Cor Venneker, die in totaal 430 wedstrijden voor de club speelde. 

Achterin de ruimte, met zicht op de voetbalvelden waar een balletje wordt getrapt, zit Gerard Floris (83) alleen aan een tafel. Dromerig staart hij naar het grote scherm, waarop zwart-witfoto's voorbij flitsen. "Ik ken ze niet meer van naam, maar van gezicht allemaal", vertelt hij tegen mediapartner Streekstad Centraal.

(Tekst gaat verder na foto.)

Twintig jaar lang floot hij voor de KNVB. "En als ik vrij was, was ik hier. Ze kwamen altijd wel een scheidsrechter tekort." Toen dat niet meer ging, hielp hij mee met schoonmaken. Zolang hij maar deel bleef uitmaken zijn club. 

Vader op zoon

Zijn ogen lichten op als zijn zoon op het doek voorbijkomt. "Die heeft nog in het eerste elftal gespeeld", reageert hij vol trots. De oudgediende komt nog naar elke thuiswedstrijd van het eerste elftal. "Inmiddels met m'n Ferrari", grapt hij, terwijl hij naar de rollator in de hoek wijst.

(Tekst gaat verder na foto.)

Buiten naast de ingang, bij een opslagplaats en (stiekem) rookhok, staat de 62-jarige Dirk Molenaar. Genietend van zijn sigaret, groet hij elke Kolping Boy die hem passeert. Al 55 jaar loopt hij er rond. Eerst op het oude complex aan de Herenweg. Tot de club in 1979 vanwege het groeiend aantal voetballers moest verhuizen. "Het is een grote club geworden, met twaalfhonderd leden. Maar ja, het blijft ook een dorp, hè." 

Ons kent ons

Dat is het mooie van zo'n vereniging, vindt Molenaar. "Je kent elkaar en weet wat je aan elkaar hebt. Kinderen van mijn vrienden kwamen al met twee à drie jaar kijken. Die jongens en meiden heb ik nog de fles gegeven. En nu voetballen ze in het eerste elftal dat ik coach", reageert hij.

"Dat is toch bijzonder. Toen ik zelf jong was stonden ze voor mij langs de lijn te klappen. Nu ik ouder ben, ben ik er voor hen."

(Tekst gaat verder na foto.)

Het is bijna tijd voor de onthulling van het vernieuwde clublied. "Dat heb ik ingezongen. Ze hebben me weer voor het karretje gespannen", lacht Molenaar. Op de melodie van het liedje 'Engelbewaarder', verklapt hij: "Ik weet nuuuu, dat er een Kolping liefde bestaat."

Broederschap

Als een ongeleid orkest aan klanken is het eenmaal binnen weer schreeuwen om elkaar te verstaan. Net als op het veld. "Het is die saamhorigheid", zegt Molenaar tot slot. "Maar ook vriendschap, broederschap, warmte en liefde. Dat was er toen en dat merk je nog steeds."

De expositie is nog tot woensdag 24 april te bekijken in de kantine van Kolping Boys in Oudorp.