Op 30 januari 1944 werd boven Kolhorn een bommenwerper uit de lucht geschoten. De bemanningsleden kwamen allemaal om het leven. Eén van hen was schutter Thomas Eric Charles uit Australië. Hij belandde op het dak van een woning aan de rand van het dorp. Zijn neef, reizend door Europa, kwam speciaal langs om te kijken waar zijn oom nu meer dan 80 jaar geleden zijn dood vond.
Chris Sparks loopt kalm over de begraafplaats bij Kolhorn waar zijn oom Eric begraven ligt, samen met de andere bemanningsleden. "Mijn oom was boer in de omgeving van Sydney, het was in die tijd vanaf de stad nog twee dagen reizen naar de boerderij. Het lag dus heel geïsoleerd. Hij was klaar met het boerenleven en toen de oorlog begon meldde hij zich aan."
Sparks is in Kolhorn op uitnodiging van Chris Dijkshoorn die zich bezig houdt met de geschiedenis van de bommenwerpers en hun bemanning. Met Stichting Herdenkingspalen Hollands Kroon plaatst hij monumenten op plaatsen waar vliegtuigen gecrasht zijn. Maar met dit verhaal heeft hij een bijzondere, persoonlijke band.
Dak
"We vermoeden dat Thomas Eric Charles op ons dak terecht is gekomen. Helemaal zeker is het niet. Maar als we de verhalen van de andere bemanningsleden bekijken dan is dit het meest logisch", vertelt Dijkshoorn. Toen hij in 2014 zijn zolder opknapte, zag hij op het houten dak geschreven dat er in de oorlog een piloot door het dak was gekomen. Daar begon voor hem de zoektocht.
"Na de klap op het dak is hij naar beneden gegleden en in de ruimte tussen de huizen beland. Omdat zijn kleren verbrand waren, was hij praktisch naakt. Een ooggetuige heeft me verteld dat zij het lichaam heeft zien liggen. Het waren de eerste blote billen die ze zag."
Tekst gaat verder onder de foto.
De 20-jarige Thomas Eric Charles wilde eigenlijk piloot worden en had zich al aangemeld bij een vliegschool in Australië. Maar hij was kleurenblind en dus werd hij schutter en ging hij naar Engeland, daar werd hij ingezet bij een bommenwerper squadron.
"Hij had er al 25 missies opzitten en moest eigenlijk naar huis", vertelt zijn neef Chris Sparks. "Maar hij had een vriendin in Engeland, misschien was ze zelfs zwanger. Dat weten we niet zeker. Hij meldde zich daarom aan bij de Royal Airforce en mocht blijven. Hij heeft nog vijf of zes missies gevlogen voor het misging en hij om het leven kwam."
Reis
Voor Chris Sparks is het niet de eerste keer dat hij in Kolhorn is. "In 1983 ben ik voor het eerst geweest. Mijn moeder vroeg me toen om langs te gaan. Zij is zelf al in 1950 hier geweest. Zij was lerares en had gespaard voor de reis naar Londen. Toen was het geld op en heeft ze eerst nog drie maanden in Engeland gewerkt voor ze de reis naar Nederland kon maken. Het was toen echt een soort heilige tocht voor haar om het graf van haar broer te bezoeken."
Het was wel de eerste keer dat Sparks zo dichtbij de plek kwam waar zijn oom belandde, meer dan 80 jaar geleden. "Het is al zo'n tijd terug. De dood van mijn oom heeft veel effect gehad op de familie. Zijn moeder is nooit meer dezelfde geweest. Een tante van mij moest in huis komen helpen om het gezin te laten draaien. Mijn moeder moest haar broer missen. Nu ik hier op zolder ben, moet ik vooral even aan haar denken."