Het professionele handbal opzij zetten om patiënten in het Antoni van Leeuwenhoek te helpen. Ephrahim Jerry heeft de knoop doorgehakt. De 27-jarige speler van HV Volendam stopt als prof en kiest voor zijn maatschappelijke carrière. "Zonder handbal was ik niet de persoon geweest, die ik nu ben."
's Ochtends staat hij al om 07.15 uur in het ziekenhuis en pas tegen 18.00 uur zit zijn dienst erop. Zonder te eten ging hij door naar Volendam om daar van 19.00 uur tot 21.00 uur te trainen. Het zijn lange dagen voor de in Geldrop (Noord-Brabant) geboren Jerry. Naast de werkweken van ruim 55 uur, speelt hij nog op het hoogste niveau handbal. "Het eist wel z'n tol. Ik kon soms de krachttraining niet eens meer doen. Zo moe was ik."
Antoni van Leeuwenhoek
Dagelijks werkt hij als zaalarts in het Antoni van Leeuwenhoek. Daar verzorgt hij uitsluitend mensen met kanker. "Een ontzettend dankbare en mooie plek om te werken. Ik neem de patiënten door die geopereerd zijn. We gaan ze langs en kijken hoe het met ze gaat. Daarna gaan we mee met de chirurgen en assistenten. Daar ben je de hele dag druk mee bezig."
Nadat hij zijn studie geneeskunde heeft afgerond, werkt hij in deze functie. Na de zomer gaat hij nog verder studeren om zich te specialiseren. Waarschijnlijk chirurgie, maar het zou ook nog een andere richting kunnen worden. "Ik heb nu gemerkt dat het in contact staan met de mensen voor mij heel belangrijk is. Ik wil een goede dokter worden waarvan de patiënten zeggen: die heeft mij goed geholpen. Dan zal ik een heel tevreden mens zijn."
"Ik wil een goede dokter worden waarvan de patiënten zeggen: die heeft mij goed geholpen"
Hoewel hij zeer schrijnende en zware situaties meemaakt, is het handbal voor hem zeker geen uitlaatklep. "Ik ben niet iemand die dingen mee naar huis neemt. Al is het wel heerlijk om na het werk even een balletje te gooien. Dat is een hele fijne afwisseling en dat ga ik wel missen."
Tekst loopt door onder de foto.
"Ik heb altijd al geweten dat ik het handbal wilde combineren met een mooie, zware studie geneeskunde." Toen hij klaar was met geneeskunde heeft hij ervoor gekozen om nog een tijdje te genieten van het profleven. Dat deed hij een jaar in Zwitserland en een jaar in Frankrijk. "Toen dacht ik: het is misschien wel mooi geweest. Bij Volendam kon ik het handbal combineren met het werk in Amsterdam. Ik vond het nog leuk en ik had het gevoel dat ik nog veel te bieden heb. Dit seizoen kwam ik erachter dat het werk ongelooflijk leuk is, maar de dagen ontzettend lang zijn."
Verrijking
"Dokter zijn is echt mijn roeping, maar ik ben echt blij dat het handbal op mijn pad is gekomen", zegt Jerry, die aanvankelijk voetballer wilde worden. Op het moment dat zijn broer en zus op handbal gingen, was hij verkocht en schopte hij het ver. "Ik denk absoluut dat het een verrijking is geweest. Ik heb een EK gespeeld en ben overal op de wereld geweest. Van Brazilië tot Korea en Qatar. Zonder handbal was ik niet de persoon geweest, die ik nu ben. Het heeft mij meer opgeleverd dan ik ooit had kunnen dromen."
"Dokter zijn is echt mijn roeping, maar ik ben echt blij dat het handbal op mijn pad is gekomen"
Met Volendam heeft Jerry zijn ogen nog gericht op een mooie afsluiting. Hij maakt het seizoen nog af en met de Noord-Hollanders en als laatste kunstje wil hij nog een gooi doen naar de landstitel in de HandbalNL League. "Dat zou echt heel mooi zijn om dat nog even mee te maken."