Hans mag na tien jaar eindelijk weer drummen op Texelpop, festival keert terug

Texelpop kent een lange traditie. In 1980 was in park De Wezentuin in Den Burg de eerste editie van dit popfeest. Nadien verhuisde het festival meerdere keren van plek. Het park werd ingeruild voor De Lindeboom, discotheek de J'elleboog, de Burgemeester De Koninghal, sporthal Ons Genoegen en Question Plaza, waar in 2014 de laatste editie werd gehouden. Toen het in 2020 in Evenementenhal Texel zou worden gehouden, gooide corona roet in het eten.

Bloednerveus

Maar tien jaar na de laatste editie is het festival terug van weggeweest en dit keer toch echt in Evenementenhal Texel. Hans Vlaming heeft er zin in. Hij herinnert nog zijn eerste optreden in 1982. "Bloednerveus", zegt hij. "Dat was in 1982, twee jaar na de eerste Texelpop was georganiseerd." 

Texelpop werd ruim 40 jaar geleden in de zomer gehouden. En op een speciale plek: de muzieknis in de Wezentuin, thans het park in Den Burg. "Het was fantastisch", weet Hans zich te herinneren. "Prachtig weer en een goede sfeer. De zenuwen gierden toen wel door mijn lijf voor dat eerste optreden."

Tekst gaat door onder de foto.

Hans speelde in de band Bottle Neck met Nils Lely, Henk Jan Barendregt, Cor Bremer en zijn broer Piet Vlaming. "Wat we toen speelde? Child in time van Deep Purple en Hey Girl van Gruppo Sportivo. De hits uit de jaren tachtig. Ja mooi man."

"Ik begon pas laat met drummen", gaat Hans verder. "Toen ik een jaar of zestien was. Daarvoor voetbalde ik, dat was mijn passie. Althans dat dacht ik. Maar toen er een keus moest worden gemaakt om op zaterdagmiddag te voetballen of een optreden, hoefde ik daar niet lang over na te denken. Het werd heel snel duidelijk dat ik in het drummen nog meer mijn passie kon vinden."

Hierna heeft hij nog een stuk of acht bands versleten. Maar goede herinneringen heeft hij aan het spelen met Jug Bross. Ze speelden regelmatig op de haven van Oudeschild en in theater restaurant Klif 12 in Den Hoorn. "Maar dat gesjouw met die instrumenten word je zo zat", zegt hij. "En ik werkte in een bakkerij. Dus 's morgens vroeg op. Soms waren er dagen dat ik mijn bed niet zag. Maar dit had ik voor geen goud willen missen."

Muziek heeft altijd centraal gestaan in het leven van de Oosterender. "Het is zeer belangrijk voor de vorming van wie je bent.  Het gezamenlijk oefenen in schuurtjes. In Oosterend heb je een levendige muziekcultuur. Mijn broer speelde bas en ik drumde. Je liep de deur uit en ging naar de schuur van Cor Bremer. En daar oefenden we dan. Op den duur kom je steeds meer muzikanten tegen."

Hij komt nog uit het analoge tijdperk. Analoog? "Ja, tegenwoordig kun je met extra apparatuur alles mooi mixen. Dat was vroeger niet zo. We drumden op een soort vel, je had een microfoon voor de drum en een mengpaneel. Verder zat er niet veel techniek achter."

Roken

"Of ik nog een mooie anekdote heb?" Hans hoeft niet lang na te denken. "In de Koninghal had je het podium in de zaal en het voorportaal. Je mocht alleen maar roken in het kleine voorportaal. Het gevolg was dat het daar veel gezelliger was dan bij de optredens, hahaha."

Zaterdag staat hij met de Phonetics op de planken. Het voorlaatste optreden van de avond. "We spelen eigen werk", zegt Hans. "Beetje funky en ballad. Gewoon lekker in het gehoor liggende muziek. Of ik plankenkoorts heb? Stuk minder dan vroeger. Maar gezonde spanning is er altijd wel. Dat moet je ook hebben om scherp te blijven."