Op eiland De Woude blussen bewoners hun branden zelf

"Eigenlijk begint het hele verhaal van de dorpshulpverlening hier", wijst Michel Preng naar de pont. De enige manier om het eiland De Woude in het Alkmaardermeer te bereiken is namelijk via de pont. "Het is een belemmering voor hulpdiensten die naar De Woude moeten." 

Het wonen op De Woude is anders dan in andere dorpen in Noord-Holland. "We wonen hier op De Woude in de winter met zo'n 155 mensen, in de zomer is dat het dubbele, doordat er dan veel mensen bij ons op de camping komen. Het is echt een kleine, hechte gemeenschap."

Met dubbel zoveel mensen is de kans op een ongeval ook groter. "Het is dan gewoon drukker en er gebeurt dan sneller iets, wat logisch is", vertelt Michel. 

Smalle straatjes

Ook al duurt het niet lang om van het vasteland naar het eiland te komen, in geval van nood zorgt dat er wel voor dat het langer duurt tot er hulptroepen ter plaatse zijn. "Dat is dan ook de reden dat wij het zelf doen", legt Michel uit. "De aanrijtijden zijn langer, doordat we best afgelegen liggen van andere dorpen om ons heen." 

De bereikbaarheid is ook een groot probleem in het dorp zelf. "Zo'n grote tankautospuit van de brandweer kan het dorp niet in", vertelt Michel. "Hoe verder je het dorp inloopt, hoe smaller het wordt, dat kun je hier goed zien. Op de hoek van dit huis hangt een oranje boei. Van die bezorgbusjes raken de dakgoot al, dus je kan je goed inbeelden dat dat met een brandweerauto al mis gaat. De bocht valt gewoonweg niet te maken met zo'n grote wagen. Je staat dan letterlijk vast."

Tekst gaat door onder de foto.

Aan een schuurtje redelijk centraal in het dorp, hangt een bordje met daarop 'Brandweer'. Michel opent de deuren van de schuur en daarin staat het voertuig dat de dorpshulpverlening gebruikt in geval van nood.

"Doordat de grote voertuigen het dorp niet in kunnen, hebben we een andere oplossing gezocht, en dat is dit karretje. Dat is echt ideaal", aldus een trotse Michel.

Geen zorgen

Het karretje lijkt op een quad en er hangen grote brandweerslangen over het dak. "Hiermee komen wij van de dorpshulpverlening op plekken waar normale personenauto's ook niet komen. Het is hier op het eiland soms zo smal, dat alleen wij erdoorheen passen. Wij bereiken zelfs weilanden om daar bluswater te winnen. Die zijn soms nogal drassig, waardoor je met een zwaar voertuig vast komt te staan. Doordat de kar vierwielaandrijving heeft, hoeven wij ons ook geen zorgen te maken dat we ergens vast komen te staan." 

Tekst gaat door onder de foto.

Op het hele eiland zijn veel verschillende bruggetjes te vinden. "Kijk, hier heb je er meteen al eentje", wijst Michel aan. "Dit is een ander punt waardoor het hier niet gaat met die grote tankautospuit van de brandweer. Als ze op een of andere wonderbaarlijke wijze dan toch door alle smalle weggetjes weten te rijden, wat onmogelijk is, houdt het hier dan toch echt op", vertelt Michel, terwijl hij naar het verkeersbord met maximale aslast naast de brug wijst.

De dorpshulpverlening kan voor van alles worden opgeroepen. "Je moet bij de ongevallen denken aan situaties als het zinken van een boot van de camping, reanimatie, brand of iemand die gewond raakt. En iedereen kent elkaar bij naam, je komt bij elkaar over de vloer en we eten soms zelfs bij elkaar", vertelt Michel. "We weten wie wie is, en als er dan rottigheid is dan kom je gewoon helpen."

De dorpshulpverlening is dan ook zeker niet de enige die in actie komt in geval van nood. "Ook als je niet bij de dorpshulpverlening zit kom je helpen", zegt Michel. "Als je merkt dat je buren trammelant hebben, dan vraag je of je kan helpen. Als er bij jezelf iets aan de hand is wil je ook graag dat je buren hulp bieden. Feitelijk is de dorpshulpverlening gewoon de buurman, maar dan heeft hij toevallig een brandslang."

Zelf in actie

In de loop der jaren is er een hoop veranderd op het gebied van de taken van de dorpshulpverlening. "Vroeger was er op het eiland de boerenbrandweer. Die rukte dan uit bij brand. Door nieuwe regelgeving mogen wij geen brandweer meer heten, vandaar de naam dorpshulpverlening. Met een knipoog naar de afkorting BHV", legt Michel uit.

"We zijn nu met dertien man, en we verlenen overal hulp bij. We zijn allemaal gediplomeerd EHBO'er en hebben een reanimatiecertificaat."

Bij een melding van brand worden naast de DHV ook Wormerveer, De Rijp en Akersloot gealarmeerd. "Wormerveer komt dan met een tankautospuit, er staat dan iemand van ons bij de pont om ze tegen te houden zodat ze niet het dorp in proberen te gaan. Daarnaast komt Akersloot met een blusboot en De Rijp met een Blusvoertuig op Maat."

Al deze hulptroepen zorgen voor meer gereedschap, wat nodig is bij het bestrijden van de brand. "Ze hebben ademlucht, een kniptang en veel meer spullen. Wij blussen zelf van buitenaf. Maar als er meer nodig is, hebben we extra inzet nodig. Wij gaan nooit zelf naar binnen bij een brand omdat we geen ademlucht ter beschikking hebben. Daar komen alleen maar meer slachtoffers van, en dat is juist hetgeen wat je niet wil."

Lastig in te beelden

Voor mensen die nog nooit op De Woude geweest zijn, is het lastig in te beelden hoe de situatie op het eiland is. Dat begrijpt Michel al te goed. "Het is eigenlijk een hele gekke situatie die we hier hebben", stelt Michel. "Het hoort niet dat burgers zelf branden moeten blussen." Maar hij snapt dat als je op De Woude komt wonen, dat je er wel een beetje zelf voor kiest. "Een medaille heeft twee kanten en dit hoort er ook bij."

"De overheid kan niet aan alle verplichtingen voldoen, en is dus ontzettend blij met de inzet van de lokale burgers. De samenwerking is dan ook goed, dus dat is erg positief." Organisaties om het eiland heen zien het probleem niet altijd meteen, en verwachten dat de brandweer gemakkelijk bij de plek van de brand kan komen.

"Ik had laatst iemand aan de telefoon hierover. Die heeft echt tegen mij gezegd: 'dan verbreed je de straten toch?'. Toen heb ik hem maar even uitgenodigd hier op het eiland, dan kon hij mooi met eigen ogen zien dat dat hier onmogelijk is", vertelt Michel lachend. "Als je er niet geweest bent kan je het je echt niet voorstellen hoe het hier is, maar dat neem ik niemand kwalijk."