Wil je iets weten over kerkuilen in Noord-Holland? Dan moet je bij Piet Zomerdijk zijn. Maar vanaf nu gaat hij het wel rustiger aan doen: hij hangt z'n ladder aan de wilgen. "Ik word tachtig. Het is mooi geweest."
Piet Zomerdijk uit Bakkum, bollenboer in ruste, is ruim dertig jaar als vrijwilliger aangesloten bij de Vogelwerkgroep Midden-Kennemerland en ontpopte zich tot uilendeskundige. Met de werkgroep plaatst hij nestkasten, verzorgt die en haalt ook de uilskuikens van grote hoogte om ze te laten ringen. Ogenschijnlijk zonder moeite klom Piet tientallen jaren met smalle ladders tot hoog in de nok van boerenschuren om zijn geliefde kerkuilen te verzorgen.
Uilenliefde
Na al die jaren is vooral dat werk op hoogte niet meer verstandig. "Het is vooral mijn leeftijd. En mijn vrouw en kinderen zien me liever ook niet meer op de ladder staan. En als ik heel eerlijk ben, ik mezelf ook niet meer."
"Ik vond het altijd wel spannend om te zien als hij naar acht meter hoog klom", vertelt dochter Alina Zomerdijk die het pensioen omarmd, maar het ook jammer vindt voor haar vader. "Ik snap dat hij stopt gezien zijn leeftijd, maar die uilen zijn echt zijn liefde."
Tekst gaat verder onder video.
Uilenman Piet na 30 jaar met ladderpensioen - NH Nieuws/ Anne Klijnstra
Die liefde van Piet voor de kerkuilen begon in 1993. "Toen was in het nieuws dat gifspuitende boeren de oorzaak zijn dat er nog maar weinig kerkuil in Nederland zijn. Dat ging dus over mij. En dat zat me helemaal niet lekker."
"Ik heb toen een gat gemaakt in de schuur en een nestkast gemaakt. Binnen twee jaar was het raak met vijf kuikens. Mijn vrouw en ik keken daarna elke avond uit naar 'onze' uilen en dan zag je af en toe een schim. Prachtig. Daarna hebben we een cameraatje in het nesthok gehangen."
Uilenballen
"Zoveel jaar geleden was nog helemaal niet bekend dat dat gif voor zoveel diersoorten zulke vreselijke gevolgen had. Maar het lag natuurlijk niet alleen daaraan, want een belangrijke medeoorzaak was het verdwijnen van de nestgelegenheden." Die trend hebben de Vogelwerkgroepen kunnen keren.
"Ik zal vooral ook het contact met boeren en burgers gaan missen." Namens de Vogelwerkgroep zorgde Piet ook voor de educatie van schoolkinderen. "Dan kwamen ze bij mij op het bollenbedrijf vragen om uilenballen om uit te pluizen op school. Dan kregen ze ook tekst en uitleg en vaak kwamen ze trots terug om hun cijfers te vertellen."
Niet stilzitten
Bang dat Piet nu achter de geraniums verdwijnt zijn hij en zijn dochter niet. "Nee hoor", zegt zijn dochter Alina resoluut. "Mijn vader kan helemaal niet stilzitten. Hij heeft een groentetuin en hij helpt graag andere mensen met klusjes."
Zelf denkt Piet dat hij wel een nieuwe hobby tegen zal komen. Daarnaast is hij nog altijd vrijwilliger bij de historische bollentuin in Limmen. En ook de uilen zal hij ook niet zomaar achter zich laten. In zijn eigen schuur heeft en houdt hij de nestkast voor de kerkuiltjes.
Kerkuilen
De kerkuil is een beschermde diersoort waar het eind vorige eeuw slecht mee gesteld was. "Er waren begin jaren 90 nog maar honderd broedparen in Nederland. Vorig jaar waren het er ongeveer 4.000", stelt Zomerdijk trots.
De groei komt vooral door de nestkasten die geplaatst zijn op plekken waar deze uil graag nestelt; hoog in schuren, kerken en bomen. Het zijn de verschillende Vogelwerkgroepen die hiervoor verantwoordelijk zijn. Ook belangrijk is de muizenpopulatie: geen voer, geen uilen.
💬 Wil je niets missen uit Alkmaar en omgeving?
- Blijf op de hoogte via NHNieuws.nl/Alkmaar
- Reageer, discussieer en deel jouw nieuws in de Facebookgroep 'Nieuws uit Alkmaar en omgeving'
- Mail je tips naar [email protected]
Tikfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]