Vijftig jaar Artisklas in Schoterbos: 'Alle bezoekers met extra kennis naar huis'

Om te vieren dat de Artisklas dit jaar vijftig jaar in het Schoterbos zit, onthult de stichting vandaag een bord ter ere van hun oprichter. "Het wordt het J.J. Molenaarplein", vertelt Harald Ames, die al meer dan dertig jaar vrijwilliger is bij de Artisklas. "Op die manier heeft onze oprichter eindelijk een zichtbare plek op ons terrein."

Molenaar werkte in Artis en besloot in 1964 natuurlessen te geven aan Haarlemse kinderen. "Dat deed hij toen gewoon vanuit de fietsenbox onder de flat waar hij woonde", zegt Ames. De box was ingericht als zoölogisch museum, met een verzameling van zowel dode als levende dieren. 

Apen en papegaaien

"In 1972 kwam een van de huisjes in het Schoterbos vrij en mocht de Artisklas daarheen verhuizen", legt Ames uit. In de vijftig jaar erna heeft de Artisklas veel verschillende diersoorten gehuisvest. "Van kaaimannen, tot apen en papegaaien. Die zaten gewoon in kooien, zo ging dat vroeger", gaat Ames verder. 

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Nu zitten de dieren bij de Artisklas in verblijven die zoveel mogelijk zijn ingericht naar hun natuurlijke omgeving. Dat is niet het enige verschil met vroeger: de dieren worden ook niet meer uit hun verblijf gehaald zodat kinderen ze kunnen vasthouden of aaien. 

Geen 'Freek Vonk-partijtjes'

"Je krijgt hier geen slangen meer om je nek", lacht Ames. "We krijgen nog wel veel aanvragen van ouders voor 'Freek Vonk-partijtjes', maar dat doen we niet. Je moet dieren gewoon in hun waarde laten", vindt hij. "We zeggen er bijvoorbeeld ook iets van als mensen op het glas van de verblijven tikken. Een dier hoeft niet te reageren op jou, daar zitten ze er niet voor."

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Wel heeft de Artisklas nog altijd educatie als belangrijkste functie. "We hebben een vijver en daar leeft van alles. Bezoekers zeggen dan vaak dat ze 'een libelle' zien." Dan verwijst Ames ze vriendelijk naar het informatiebordje dat het verschil tussen 'de libel' en 'de libelle' uitlegt. "De libelle is een tijdschrift, die is van papier. Een libel heeft pootjes en vleugels", zegt hij lachend. 

10.000 bezoekers

Het publiek van de Artisklas is divers, vertelt Ames. "Gezinnen, ouderen, toeristen. Alles komt voorbij." De afgelopen jaren ziet de dierentuin het aantal bezoekers ook steeds meer oplopen. "In 2006 hadden we minder dan duizend bezoekers per jaar, nu gaan we richting de tienduizend bezoekers. Best een goede score, als je bedenkt dat we maar zes uur per week open zijn."

Wat de Artisklas dan zo bijzonder maakt? Ames weet het wel. "We zijn de kleinste officiële dierentuin van Nederland en we zijn de enige die met alleen maar vrijwilligers werkt. We hebben een lage entree, om ervoor te zorgen dat iedereen in staat is om een dierentuin te bezoeken en daar iets te kunnen leren."