Top-bowler Denise Blankenzee even terug uit Amerika in eigen Julianadorp

"Ik ben daar echt veel beter geworden", zegt Blankenzee die meerdere malen Nederlands kampioen werd en ook de Europese titel binnenhaalde bij de jeugd. "Ik kan het nu ook gewoon zeggen. Voorheen vond ik het lastig om te zeggen en zei ik 'ik kan wel een beetje bowlen', maar nu durf ik op basis van prestaties wel te zeggen dat ik veel beter ben geworden."

De bowler uit Julianadorp vertrok twee jaar geleden om te gaan spelen bij het Bearcats College-team in Texas. "Ik sta nu elke dag 3 à 4 uur op de baan. Dat heb je hier niet, hier is het leven heel anders", legt Blankenzee uit. "Daar wordt het gezien als een echte sport. Dus ik ben zes, soms zeven dagen in de week volledig aan het trainen. Mentaal en op de baan zijn we met het team dag en nacht bezig."

Blankenzee is niet naar Nederland teruggekomen om uit te rusten. Integendeel: er staat een stevig programma op de agenda. Samen met dorps- en ploeggenoot van het Oranjeteam Samantha Greiner heeft ze twee grote toernooien voor de boeg. "In juli gaan we naar de World Games in Alabama", vertelt Greiner. "In augustus dan naar Aalborg in Denemarken voor het EK. Een spannende tijd, maar na al die coronajaren heb ik daar wel heel veel zin in."

Greiner en Blankenzee kennen elkaar al jaren. "Ja, Julianadorp is blijkbaar een goed dorp om te beginnen met bowlen. Wij zijn ook gewoon vriendinnen. Ik volg haar altijd, als ik het online op YouTube kan zien, kijk ik altijd even mee. Ik moedig haar dan ook aan en ben erg trots op wat ze daar gepresteerd heeft", zegt Greiner, die natuurlijk zelf ook niet voor niets in het Oranjeteam zit.

Tekst gaat verder onder de video.

Blankenzee zit in Amerika goed op haar stek en kan er zelfs een jaar langer blijven om de verloren tijd door corona te compenseren. "Ik heb een leuk team. Ik heb ook veel mensen uit andere teams leren kennen die allemaal dezelfde droom hebben", vertelt Blankenzee. "Het is fijn om mensen om je heen te hebben die dezelfde levensstijl hebben als ik."

Helemaal terug naar de roots zit er niet meer in. De baan in Julianadorp waar ze de sport heeft leren spelen, bestaat niet meer. Trainen doet ze daarom nu af en toe op de baan bij Hotel Den Helder, een paar kilometer verderop. "Julianadorp was mijn stekkie. Gelukkig heb ik, ook in Amerika, nog steeds contact met mijn oude coach Ronald. Daar ben ik heel dankbaar voor. En Den Helder is gewoon prima hoor."