Nog altijd heeft Jessica Schilder slapeloze nachten van positieve coronatest

Ruim twee weken voor vertrek naar Tokio lag de hele woonkamer bij de familie Schilder al vol met alles wat Jessica mee moest nemen. De dag ervoor had ze alle kleding, presentatiepakken, de koffer en enkele kleinigheidjes opgehaald op Papendal. Het was voor haar een van de besefmomenten dat ze écht naar Tokio ging.

Boven alle spullen die lagen uitgestald hingen twee soorten vlaggetjes overdwars door de woonkamer. 'Yes you did it' en 'gefeliciteerd' stond met koeienletters op de versiering. Schilder was net 22 geworden en tussen alle NK’s, EK’s en andere toernooien door, studeerde ze ook nog even af in commerciële economie.

Coronabesmetting

Met een papiertje op zak reisde Schilder in juli af naar Japan, maar dat ging niet zonder slag of stoot. In april liep ze een coronabesmetting op. Dat was nog niet eens het ergste, maar de nasleep zat haar behoorlijk in de weg. Daardoor bleef ze enige tijd positief testen. "Daar zag ik wel even mijn droom in duigen gaan. Dat was echt verschrikkelijk."

Tekst loopt door onder de video.

Uiteindelijk testte ze ook een paar keer negatief en vertrok Schilder een week later naar Japan. "En in Tokio zat ik ook nog in de buurt van iemand die positief was getest. Dus ik moest daar ook in quarantaine. Die factoren maakten het wel wat uitdagender."

De spanning bleef, want Schilder zat geïsoleerd in het hotel en wist niet of ze bij de volgende testen in Japan ook negatief zou testen. Vier uur voor de wedstrijd wachtte nog een laatste PCR-test. "Op het moment dat ik in de ring stond, had ik pas het gevoel dat ik mocht starten. Dat was mentaal wel heel zwaar. Dat speelt nog steeds mee, want ik ben nog heel bang dat ik vlak voor wedstrijden positief test. Daar heb ik slapeloze nachten van."

Drie keer stoten

Hoewel corona een heftige nasleep voor Schilder heeft gehad, denkt ze vooral met een goed gevoel terug aan Tokio. "Ik mag eigenlijk niet klagen, want ik heb gewoon op de Olympische Spelen gestaan", zegt ze met een nuchtere blik op de realiteit.

Voor de Volendamse, die al van kleins af aan bezeten is van de Spelen, telt dat als een bijzondere mijlpaal. Voor dat ze er überhaupt stond, had ze de ringen al op de binnenkant van haar pols getatoeëerd. Nu staat daar Tbilisi 2015 en Tokio 2020 onder. "En in Tokio nam ik alles mee waar de ringen maar opstonden. Het startnummer heb ik tussen een boek gestopt, want daar mocht echt niets mee gebeuren."

"Het was bizar", zegt Schilder over het moment dat ze zich klaarmaakte voor haar wedstrijd. Ze volgt al haar idolen op Instagram en Facebook en daar stond ze ineens tussen. "Daar keek ik zo tegenop, iets waar ze vooraf al van bewust was. Het is niet één idool, het zijn er twintig die ruim over de 19 en zelfs 20 meter stoten. En dan kom ik daar met mijn 18,77 meter. Dan denk ik wel van wow, dit is wel het mooiste wat er is."

Het genieten was echter van korte duur, want Schilder was na drie stoten klaar op de Olympische Spelen. "Ik ben heel dankbaar dat ik dit heb meegemaakt. Ik weet niet meer hoeveelste ik ben geworden, maar dit geeft mij meer motivatie voor de Spelen in Parijs."

Weg uit Volendam

Ondanks drie stoten heeft Schilder optimaal genoten van alles in Tokio. Weer terug in Nederland was ze nog steeds helemaal gesloopt en stond het volgende project voor de deur. Of uit de deur, beter gezegd. Schilder verhuisde namelijk vanuit Volendam naar Papendal. Daar heeft ze de beschikking over betere faciliteiten.

"Het probleem is dat ik moeite heb met mijn gewicht. Hier zijn ze nu met man en macht bezig om mij aan te laten komen." Het is niet zo dat Schilder dan maar een paar keer per week pizza's eet en naar de McDonald's gaat. "Ik train zo zwaar dat ik eerder afval dan dat ik aankom. Er valt bijna niet tegenop te eten." Zelfs als Schilder liefst 3.000 calorieën per dag eet, bereikt ze haar doel niet. "Dat is een ondergrens. Het is niet leuk meer, want het lukt gewoon niet."

Tekst loopt door onder de video.

Dit jaar werd ze Europees kampioen onder 23 en dat smaakt naar meer. Het aankomen is voor Schilder dan ook een volgende stap om haar volgende doel te kunnen verwezenlijken. Meer kracht, gewicht en snelheid moeten haar helpen om richting de 19 meter te kunnen stoten.

"En of 'ie er overheen belandt, dat moeten we nog even zien", lacht Schilder over de ambities die ze niet al te graag uit wil spreken. "Op een EK sta je dan wel op een podium, maar ik moet daar wel flink voor verbeteren. En ik wil geen eendagsvlieg zijn die dat kan stoten, maar iedere keer."