Simon herstelt thuis verder van corona: "Het gaat met ups en downs"

23 maart kwam hij thuis. Ontvangen door zijn buren, met vlaggen. Een symbolisch eind van een zware periode, maar eigenlijk ook pas de start van een lang herstel. Zes weken had Simon in coma gelegen. Eén keer werd z'n gezin gevraagd om alvast afscheid te komen nemen. Maar hij overleefde en herstelde verder in een revalidatiecentrum. Inmiddels probeert hij thuis verder te werken om weer de oude te worden.

"Dat viel in het begin nog flink tegen. Ik wilde gelijk in bad. Maar ik kon niet door m'n knieën zakken. En met de trap naar boven duurde soms een kwartier", vertelt Simon. Hij wil af en toe ook meer dan hij kan. "Dat is wel eens frustrerend. Soms weet je gewoon: het is even niet anders, ik mag blij zijn dat ik er nog ben. Dan ben ik van alles van plan en dan merk ik al snel: ga maar weer zitten, dit gaat 'm niet worden."

"Ik ben erg gauw moe, heb lucht tekort. En de aankomende twee jaar moet uitwijzen wat er gaat gebeuren." En daarmee doelt Simon op zijn longen, omdat er ook een schimmel op had gezeten. "Ze geven je longen twee jaar de tijd. Ze hebben het erover dat het tot 80 procent kan herstellen. Maar daar moeten we hard aan werken."

Trombose opgelopen

Eenmaal thuis kreeg hij ook nog trombose. "Mensen die corona hebben gekregen hebben daar meer kans op. Dat heeft te maken met het stil liggen. Daar heb ik nu medicijnen voor en een kous, en daardoor wordt het wel minder. Maar dat wil je er niet bij hebben. Dat is wel heel lastig."

Toch is er ook goed nieuws. Want waar er eerder grote zorgen waren of hij ooit weer normaal zou kunnen lopen, zie dat er nu goed uit. "De spier in m'n grote teen werkt niet. Dat komt door m'n comaperiode. Dus de balans is niet goed. Het gaat een half jaar duren, maar het komt goed."

Denk dus ook niet dat Simon bij de pakken neer gaat zitten. Hij is alweer wat kilo's aangekomen, nadat hij 25 kilo aan spieren was kwijtgeraakt tijdens zijn coma. En hij ziet er bovendien alweer veel beter uit dan toen we hem spraken in het revalidatiecentrum.

Strijdbaar

En ook al is er nog een lange weg te gaan, hij blijft strijdbaar om zo snel mogelijk weer beter te worden. "Ik moest ook eigenlijk twee maanden in het revalidatiecentrum blijven, dat werd uiteindelijk één maand. En het gaat qua wandelen en bewegen ook steeds beter."

Bekijk hieronder ook de eerste reportage die we met Simon en zijn vrouw Saskia maakten.