Nabestaanden geweldslachtoffers maken film: "We doen dit voor ons broertje"

"Ik doe mee, omdat ik het belangrijk vind dat jongeren besef krijgen hoeveel impact een mes of een slag heeft", vertelt de twaalfjarige Joy Sitek. Haar vader Rob Sitek overlijdt in 2009, na een dodelijke klap van een taxichauffeur op het Amsterdamse Leidesplein. Ze hadden onenigheid over de ritprijs. Joy is dan een baby van elf maanden oud. 

Juist het feit dat veel mensen haar leed bagatelliseren, maakt het voor haar alleen nog maar moelijker. "Daar word ik verdrietig en boos van. Ik ben wel opgegroeid zonder vader. De dader heeft mijn vader afgenomen , maar ook eventueel een groter gezin met broertjes en zusjes", vertelt Joy. "Dit voelt voor mezelf als erkenning en ik hoop dat jongeren beseffen wat voor verdriet het kan geven."

Binnen 17 seconden gedood 

Ook de zussen Kaylee (25) en Ruby (19) Rietveld kunnen er over meepraten. Hun broer Wesley werd in 2019 door een onbekende op een metrostation in Rotterdam doodgestoken. Slechts zeventien seconden nadat ze elkaar hadden gezien. "Het is eigenlijk niet te beschrijven hoeveel pijn we hebben, hoeveel leed. Het is verschrikkelijk. Je staat ermee op en je gaat ermee naar bed. Daar moet wat aan gedaan worden", vertelt Ruby.

Strijd tegen minder messen op straat

De film is een initiatief van de Federatie Nabestaanden Geweldslachtoffers. Wicky van der Meijs heeft grote zorgen om de hoeveelheid jongeren die met messen over straat lopen. Met alle mogelijke gevolgen van dien. "We hopen jongeren op scholen hiermee te bereiken en jongeren die met messen rondlopen. En het gevoel over te brengen wat nabestaanden voelen als ze iemand verloren hebben door moord."

Ruby Rietveld vertelt dat ze om haar heen veelvuldig jongeren hoort praten dat ze een mes op zak hebben. "Het wordt als normaal gezien, het is raar als je geen mes op zak hebt tegenwoordig. Het doet heel veel pijn als ze er lacherig over doen. Terwijl ik dan alleen maar denk: 'Je weet niet wat je ermee aanricht, hoeveel pijn je mensen doet.'"

Voor Wicky, die vandaag de gesprekken doet, is deze opnamedag een bijzondere dag. Het is de sterfdag van haar vader, Martien van der Meijs. De toen 72-jarige Hilversummer werd in 2002 doodgestoken tijdens het uitlaten van de hond. De dader is nooit gevonden. "Ik zit er heel dubbel in, maar ik ben blij dat ik met heel veel jonge mensen ben die hetzelfde hebben meegemaakt. Op die manier voel ik dat de dood van mijn vader niet helemaal zinloos is geweest."

Een herkenbaar gevoel voor de zusjes Rietveld. Want hoezeer ze ook opkijken tegen het oprakelen van de pijnlijke momenten, ze doen het voor hun broertje Wesley. "Zeker, voor hem is het te laat, maar wij weten de impact. Dat gun je niemand, dat iemand zoveel pijn moet voelen."

De bedoeling is dat de film op 22 februari, de dag van het slachtoffer, op zoveel mogelijk plekken wordt verspreid.