Westfriese Jodenkoek en de Braziliaanse topvoetballer Romário: een groter contrast is amper denkbaar. Waar de stevige roomboterkoek met amandelspijs doet denken aan noeste arbeiders op het West-Friese land, gaat de associatie met de lichtvoetige oud-PSV’er meer richting het zonnige strand van Copacabana. Toch kwamen deze twee uitersten ooit samen, op een natte herfstdag in Eindhoven.
Blijer kon je hem niet maken, dat blonde jongetje uit Oostwoud. Sinds enige jaren was hij helemaal idolaat van PSV, sinds hij Romário een wonderdoelpunt had zien scoren tegen Steaua Boekarest. Tien seconden pure kunst op voetbalschoenen. Er was vanaf dat moment geen houden aan bij hem, ook al stuurde het thuisfront aan op een andere favoriet, zoals AZ. Of desnoods FC Volendam. Veel dichterbij.
Schoolmentaliteit
Maar nee, het werd PSV en het bleef PSV. Plakboeken vol statistieken en krantenknipsels, de kamer behangen met posters van Wim Kieft, Gerard Vanenburg, Hans van Breukelen, Berry van Aerle en natuurlijk… Romário de Souza Faria. Voetbalheld der voetbalhelden, die er een matige middelbare schoolmentaliteit op nahield: minimale inspanning, maximaal resultaat.
Romário: minimale inspanning, maximaal resultaat
Als de West-Friese voetballiefhebber elf jaar oud wordt, ontvangt hij van zijn ouders het voor hem ultieme verjaardagscadeau: een rondleiding door het Philips Stadion in Eindhoven. En aansluitend een bezoek aan een training van PSV. Op een vrijdagochtend in de herfstvakantie wordt de auto gestart. Het handtekeningenboekje wordt stevig vastgeklemd en die dag niet meer losgelaten. Net als een het fototoestel, mét een nieuw rolletje. De smartphone is in 1992 nog ver weg.
Het drietal kan natuurlijk niet met lege handen aankomen, dus de eerste stop is bij bakkerij Blakborn in Oostwoud. Bakker Daan heeft nog wel een Westfriese Jodenkoek liggen, vers gemaakt. De lokale lekkernij reist mee en wordt uren later in Eindhoven uit de kofferbak gehaald.
Krabbels
Na de rondleiding en de training van PSV breekt het hoogtepunt aan: de jacht op handtekeningen. Het is de tijd dat voetballers nog benaderbaar zijn en het beroep van steward nog moet worden uitgevonden. ‘Handtekening? Tuurlijk jongen, ga het veld maar op!’ Het geelblauwe boekje vult zich in rap tempo met de meest uiteenlopende krabbels. De mooiste? Die van Romário, zonder twijfel. Een pennenstreek al net zo sierlijk als zijn voetbalstijl.
"Breng maar naar de kleedkamer, daar zitten de jongens. En laat je voor mij ook een stukje over?"
Maar wat te doen met die Jodenkoek, waar vader al een paar uur mee in zijn hand staat? "We hebben gebak meegenomen, voor de spelers", krijgt trainer Hans Westerhof te horen van de 10-jarige, die zojuist monter op hem af is gestapt. "Gebak? Dat is mooi, jongen", zegt de Groningse oefenmeester enthousiast. "Breng maar naar de kleedkamer, daar zitten de jongens. En laat je voor mij ook een stukje over?"
Enkele momenten later deelt de blonde jongen de kleedkamer met zijn helden. En gaat de West-Friese lekkernij van hand tot hand. Via de Roemeen Popescu naar Erwin Koeman en via de Zambiaan Kalusha naar Wim Kieft. Romário kijkt er een beetje ernstig bij, maar laat zich niet kennen. Na een eerste voorzichtige hap volgt in oordeel over de West-Friese lekkernij, mét Braziliaanse tongval: "Lekker!"
'Eten wat de pot skaft!': themaweek over West-Fries eten en drinken
Deze week besteedt NH Nieuws/WEEFF veel aandacht aan het eten en drinken in West-Friesland. Onder de noemer 'Eten wat de pot skaft!' duiken we in de lokale lekkernijen en gaan we op zoek naar de antwoorden op andere prangende eet- en drinkvragen.
Dit is een bericht van de gemeenschappelijke Westfriese nieuwsredactie
Meer nieuws uit West-Friesland?
💬 Blijf op de hoogte via onze Facebookgroep Nieuws uit West-Friesland. Reageer, discussieer en deel jouw nieuws
📧 Stuur ons jouw tips op naar [email protected]
✏️ Tikfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]