Moeder ziet verslaafde zoon afglijden en slaat alarm over drugsgebruik jongeren

Tijdens zijn zesjarig burgemeesterschap ziet Dales de drugsproblematiek in Velsen gestaag groeien. Steeds meer jongeren raken verstrikt in de drugswereld. Petra benadrukt dat dit probleem niet beperkt blijft tot Velsen, ook in Beverwijk is het probleem groot. Uit angst voor problemen met haar verslaafde zoon durft ze haar echte naam niet openbaar te maken, die is bekend bij de redactie.

Ze wil haar verhaal wel delen, omdat ze het belangrijk vindt voor andere ouders. In de IJmond wordt het probleem te veel onder het vloerkleed geveegd, vindt ze. "Niemand kijkt er raar van op als een groepje 's ochtends op een bakje zit en een jointje rookt, terwijl dat eigenlijk heel zorgwekkend is. Want daar begint het mee."

Verslaving

Bij Petra's zoon begonnen de problemen ook met het roken van wiet. "Hij was pas dertien. Ik denk dat hij erbij wilde horen en zich door groepsdruk liet meeslepen."

Na school of werk greep hij meteen naar een joint. "Probeer je erover te praten, dan krijg je te horen: 'Ik heb geen probleem en als het zo slecht is, waarom wordt het dan verkocht?' Als ouder sta je met je rug tegen de muur."

Ze ziet het door de vingers, in de hoop dat het een fase is. Maar wanneer ze plotseling wordt gebeld door haar zestienjarige zoon omdat een van zijn vrienden bewusteloos op de grond ligt, komt er meer aan het licht. "In het ziekenhuis troffen ze cocaïne in zijn bloed aan. En ja, één en één is twee. Je hoopt dat ze geschrokken zijn en ervan geleerd hebben." 

Achteraf vallen alle puzzelstukjes op zijn plaats. De witte papiertjes, blijken cocaïne envelopjes, die ze tijdens het wassen in zijn broekzak vindt en nietsvermoedend op de wasmachine legt, zijn vreemde gedrag. Het zijn tekenen van drugsgebruik. 

Erkennen

Met haar handen in het haar zoekt ze steun bij Moedige Moeders, waar ze geconfronteerd wordt met de harde realiteit: haar zoon is verslaafd.

De situatie wordt steeds zorgwekkender. Hij wordt meerdere keren opgenomen in een afkickkliniek, maar na elke poging tot hulp valt hij terug en zinkt nog dieper weg. Voor Petra is het een opeenstapeling van klappen. "Je leeft tussen hoop een wanhoop. Je zit in een proces van levend verlies en dat is heel grillig."

'Loslaten'

Petra ziet haar zoon worstelen met verslaving, raakt daardoor volledig verstrikt in de verzorging en belandt in een burn-out. "Ik verloor mezelf in zijn problemen, waardoor ik ook niet meer naar mezelf kon kijken. Het is moeilijk om toe te geven, maar je vertoont zelf ook verslavingsgedrag."

Om zichzelf niet verder te verliezen, moet ze leren haar kind meer los te laten. Of zoals ze het zelf zegt: anders omarmen. "De laatste drie jaar heb ik dat pas geleerd. Ik bleef hem altijd als een dertienjarige zien en daar handelde ik naar. Je kind verzuipt en je wilt hem maar redden, maar dat werkt averechts."

Erover praten

Door erover te praten, voelde Petra zich beter. "Ik wou dat ouders net zo vrijuit konden praten over drugs als jongeren dat doen. Maar velen durven dat gewoon niet. Er is schaamte, een gevoel van eigen falen en schuld."

Zorgen

Ongeveer veertien jaar geleden sloot ze zich aan bij Moedige Moeders, een steungroep voor naasten van verslaafden. De groep ziet het afgelopen halfjaar dat het aantal verslaafde tieners toeneemt. Dat wijdt ze vooral aan de nieuwe drugs 3-MMC. 

3-MMC is een zogenoemde designerdrug die is ontworpen in een laboratorium om een bepaald effect van al bekende drugs na te bootsen. Gebruikers omschrijven de effecten als een combinatie tussen XTC en cocaïne en voelen zich alert, euforisch en energiek. De drug is vooral populair onder jongeren.

Dat is voor Petra een belangrijke motivatie om juist nu haar verhaal te vertellen. "Wat Velsen doet is goed, maar de gemeente Beverwijk steekt zijn kop in het zand. Ze willen het niet weten, zo lijkt het?" 

Nonchalance Beverwijk

Petra benadrukt de waarde van de Moedige Moeders-praatgroep in Beverwijk. De oprichting werd destijds gemotiveerd door verontrustende verhalen van jongerenwerkers en jeugdhonkmedewerkers. Het rioolonderzoek van 2018 onthulde de ernst van het probleem.

In het collegebericht van destijds werden vervolgonderzoeken aangekondigd, waarbij de rioolanalyse om de twee jaar opnieuw zou worden uitgevoerd. Dit had dus inmiddels twee keer moeten gebeuren, maar dat is uitgebleven.

Dit frustreert Petra enorm: "Waarom herhalen ze het onderzoek niet als ze dit serieus willen nemen? Kijk wat er is veranderd, welke middelen zijn erbij gekomen? Ze gaan er totaal niet op in." We hebben geprobeerd deze vraag neer te leggen bij het huidige college, maar niemand kan er antwoord op geven. 

De nonchalance baart haar zorgen: "Stoffen zoals 3-MMC creëren snel een drang naar meer. Jongeren hoeven niet bijzonder vatbaar te zijn voor verslaving om toch verslaafd te raken."

Taboe doorbreken

Petra wil ouders erop wijzen alert te blijven en problematisch gebruik niet onder stoelen of banken te steken. Over haar eigen zoon zegt ze: "Het zou mooi zijn als hij wakker wordt." Maar veel hoop heeft de moeder niet meer.