Precies 223 uitgekomen ringslangeitjes telde de Amsterdamse stadsecoloog Fred Haaijen dit weekend in een broeihoop in de Volgermeerpolder, net ten noorden van Amsterdam. Een persoonlijk record voor dit jonge natuurgebied, waar het gezien deze resultaten goed gaat met de Amsterdamse fauna. En dat is hoopvol nieuws, zeker voor een gebied dat ooit een grote gifbelt was.
Met veertig vrijwilligers troffen ze de schat afgelopen zaterdag aan tijdens een natuurwerkdag, diep verscholen in een broeihoop: een kraamkamer voor ringslangen. 223 lege eierschalen en talloze kleine, friemelende slangetjes van maximaal twintig centimeter lang, al goed herkenbaar door de felgele ringetjes. Volgens Haaijen waren de vrijwilligers stuk voor stuk 'verrukt'. "Ik heb foto's genomen, echt iédereen staat er breeduit lachend op."
Prachtig, vindt Haaijen de Amsterdamse ringslang nog altijd. Zelfs na een carrière van twintig jaar als stadsecoloog beschrijft hij het grootste in Nederland in het wild levende reptiel als een klein kunstwerk.
Tekst gaat door onder de foto.
"De tekening die hij heeft: de gele ring bij de nek en het kleurenpatroon. Mijn hart ligt echt bij ringslangen, ik herinner me nog dat ik er eentje voor het eerst in mijn handen hield, vijftien jaar geleden. Ze triggerden me gelijk."
Gevaarlijk en eng
Een ringslang is geen zeldzame soort, hij is niet giftig en gaat je echt niet bijten. Maar het glimmend geschubde dier kan tot zo'n 1,20 meter lang worden en dat is indrukwekkend. Dat-ie veel Noord-Hollanders de stuipen op het lijf jaagt vindt Haaijen, ondanks zijn fascinatie voor de ringslang, dan ook hartstikke logisch.
"Het zit in het DNA van de mens om een slang gevaarlijk en eng te vinden. Maar je spot ze lastig en als je er al eentje ziet liggen, dan schieten ze snel weg. De mens is een gevaar voor ze."
Goed teken
De ringslang is boven alles een teken dat het goed gaat met de natuur in de Volgermeerpolder. Zitten deze slangen in een gebied, dan zijn er namelijk ook padden en kikkers en insecten: de slang staat namelijk bovenaan de voedselpiramide.
Tekst gaat door onder de foto.
De voormalige gifbelt - de Volgermeerpolder was eens een dumpplek voor chemisch afval - is ingericht als klein paradijsje voor de ringslangen. Vijf jaar geleden werden de eerste babyslangetjes in aangelegde broeihopen gespot. Sindsdien worden de kraamkamers nauwlettend in de gaten gehouden.
Tafel gedekt
"We spitten de broeihopen in het najaar open", legt Haaijen uit. "Dan verstoren we de slangen niet. Door dit record van 223 slangen weten we dat het gebied zich goed ontwikkelt als natuurgebied. Alle vrijwilligers, zo'n veertig man, waren heel enthousiast. Kinderen hielden de slangen ook in hun handen."
Tekst gaat door onder de foto.
Voor het recordaantal uitgekomen eitjes hebben vrijwilligers en de gemeente hard gewerkt. Haaijen: "Geen van de eitjes waren aangevreten, dat heeft te maken met het beheer van de natuur. Als je maait moet je bijvoorbeeld niet alles tegelijk wegmaaien, dan blijft er plek voor poppen, vlinders en insecten. De tafel moet gedekt voor de ringslang, en dat begint bij inheemse planten."
Kroketten op pootjes
De Volgermeerpolder lijkt een succesverhaal. Niet alleen wat betreft de ringslangen: de kiekendief broedt er in het riet, en wie er oog voor heeft ziet torenvalken af en aan vliegen. "Die vissen er kroketten op pootjes uit het gras", beschrijft Haaijen de talloze volgegeten veldmuizen die deze natuur rijk is.
Toch wordt in dit kleine paradijs niet voor elk dier de rode loper uitgerold. "De vos willen we niet in de Volgermeerpolder. Die eten weidevogels op. Daarom zorgen we ervoor dat er geen schuilplekken voor dit dier in de polder komen. Dat hebben we zelf in de hand: wij draaien in dit gebied aan de knoppen."
💬 Wil je niets missen uit Amsterdam?
- Blijf op de hoogte via nhnieuws.nl/amsterdam
- Mail je tips naar [email protected]
- Praat mee en deel jouw nieuws in onze speciale Amsterdamse Facebookgroep!
Tikfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]