Een bijzondere foto-expositie 'Nationaal stilstaan bij corona' gaat de komende maanden door heel Nederland, om aan de hand van ruim veertig foto's persoonlijke verhalen te vertellen over de coronaperiode. Onderdeel van de tentoonstelling is het aangrijpende verhaal van de 14-jarige Pepijn Remmers uit Amsterdam, die in januari 2021 overleed. "Ik hoop dat de expositie iets van reflectie op deze periode in gang zet", zegt de vader van Pepijn, Gaston Remmers.
Het was geen nationale herdenking, maar vandaag werd wel officieel stilgestaan bij de coronapandemie. In het kader daarvan opende koning Willem-Alexander op het provinciehuis in Den Bosch de expositie. Gaston Remmers en Titia Bloemhof - vader en moeder van Pepijn - waren erbij. "Pepijn staat voor de jongeren die zijn vergeten tijdens de pandemie en ook daarna", zegt Gaston.
"Er zijn nog steeds jongeren die kampen met problemen en die het bijvoorbeeld moeilijk vinden om weer helemaal terug te keren in het schoolsysteem", vult Titia aan. "Ze hebben moeite met zich goed ontwikkelen. En het is ook niet voor niets dat jeugdzorg het heel druk heeft."
Koolmonoxidevergiftiging en drugsgebruik
Pepijn Remmers overleed op 16 januari 2021 aan de gevolgen van een koolmonoxidevergiftiging en drugsgebruik. Hij was 's avonds de deur uitgegaan en had zich teruggetrokken in een tent, waarin hij een briket had aangestoken. Hij had zelfs een koolmonoxidemeter bij zich. Het was geen suïcide, het was een samenloop van omstandigheden.
Pepijns ouders omschrijven hun zoon als levenslustig, maar ze zagen wel hoe corona en de maatregelen die hieruit volgden, invloed had op hun zoon. Hij had moeite met thuisonderwijs en kon zich moeilijk motiveren voor school. Hij miste zijn vrienden en zijn ouders konden moeilijker tot hem doordringen. Ook ging hij experimenteren met drugs.
Het leidde uiteindelijk tot de situatie waarin hij overleed. "Ik zeg niet dat zonder corona alles vanzelf goed zou zijn geweest, maar de gevolgen van het beleid duwden hem wel absoluut in een bepaalde richting", stelt Gaston.
"... ik kon hem geen vooruitzicht bieden. Dat vond ik echt heel moeilijk."
"Hij liep met zijn ziel onder de arm", zegt zijn moeder. "Hij miste zijn vrienden en hij vroeg: 'Mam, hoelang duurt dit nog?' Maar ik kon hem geen vooruitzicht bieden. Dat vond ik echt heel moeilijk."
"Het is vooral belangrijk dat we ons afvragen wat we hiervan kunnen leren", vervolgt Titia. "Wat betekenen maatregelen zoals een lockdown voor jongeren? Het was niet voor niks dat overal alarmbellen afgingen. Ik hoop dat hier met open vizier naar gekeken wordt. Ik snap dat het ingewikkeld is als je beleid moet maken, maar het had wel anders gekund."
Gaston: "Het beleid was gebaseerd op geleidelijke kennisontwikkeling, maar burgers konden daar niet aan bijdragen. Terwijl er onder die burgers en eerstelijns hulpverleners heel veel waardevolle waarnemingen werden gedaan. Die moet je juist meenemen in je beleid. Dat is een groot potentieel dat je moet aanboren."
Ontspanning vinden
Pepijns vader hoopt ook dat de verhalen en de foto's van de expositie een bijdrage leveren aan meer bewustzijn en beter toekomstig beleid. "Het was te veel op de korte termijn gericht en alleen op bestrijding van corona", zegt Gaston. "Je moet je beter afvragen welke problemen er zijn en welke keuzes je moet maken. En doe dat vanuit ontspanning vinden, niet vanuit kramp."