Inwoners van Aerdenhout willen geen struikelstenen voor de deur: "Brengt pijn van herinnering mee"

'Een Salomonsoordeel', noemt wethouder Henk Wijkhuisen het besluit om geen toestemming te geven voor het plaatsen van de herdenkingsstenen. "Het gaat hier om een Joodse aanvrager en bewoners met Joodse roots, elk met hun eigen perspectief. In dit geval is er enerzijds de begrijpelijke wens om een stolperstein te plaatsen en anderzijds de pijn van de herinnering bij de familie die plaatsing met zich meebrengt," aldus de wethouder. 

Het initiatief voor de herdenkingsplaatjes kwam van Eddy Maarsen, namens de stichting Zikaron. Die stichting zet zich in om de herinnering aan vermoorde Joodse Vrijemetselaren levendig te houden door struikelstenen neer te leggen. 

Mathilde Barends en Samuel Barends woonden vanaf 1932 aan de Distellaan, tot zij in 1942 verplicht werden om naar Amsterdam te verhuizen. Een jaar later werd het echtpaar eerst naar  Westerbork gedeporteerd en later naar Sobibor, waar zij op de dag van aankomst vermoord zijn.  

De bewoners van het huis voelen zich door de confrontatie met het verleden niet prettig bij de herdenkingsplaatjes. De wethouder heeft besloten om gehoor te geven aan die wens, maar betreurt dat er geen verdere oplossing is gevonden. "Sommige dingen zijn helaas niet in een compromis te vatten."

Maarsen is niet blij met het besluit van de gemeente. Hij noemt het 'een slappe houding' en 'een gebrek aan historisch besef'. "Je kunt de geschiedenis niet wegdrukken," aldus de initiatiefnemer.