Aantal bizarre moordzaken in en rond Amsterdam weer onder de aandacht

In bijna alle zaken staat vast dat het om moord gaat. In een enkel geval is dit niet helemaal eenduidig. Dat de identiteit van de slachtoffers in alle gevallen ontbreekt, maakt het volgens de politie moeilijk de zaken op te lossen. Het onderzoek is internationaal opgezet, omdat in veel gevallen het vermoeden bestaat dat de slachtoffers niet uit het land komen waar ze zijn gevonden. Onderdeel van het onderzoek is een publiekscampagne onder de naam 'Identify Me' en er wordt samengewerkt door de politie van Nederland, België en Duitsland.

Een gruwelijke onopgeloste zaak is die van een vrouw die op zondag 6 september 1992 in delen in de grachten van Amsterdam werd gevonden. Een voorbijganger vindt op de kade van de Lauriergracht twee handen en darmen. De vingertoppen van de handen zijn verwijderd. Twee onderbenen liggen in de gracht. Diezelfde dag wordt er een koffer in de Egelantiersgracht gevonden met een torso. Een paar dagen later wordt er nog een bekken gevonden in de Prinsengracht. Uiteindelijk blijken alle lichaamsdelen van één en dezelfde vrouw. Haar hoofd wordt nooit gevonden.

Vrouw zonder hoofd

Een andere zaak was de vondst van een vrouw zonder hoofd en onderbenen en met maar één arm, in het water bij een appartementencomplex in Amstelveen, in januari 1995. Het enige herkenbare dat werd gevonden was een armband, maar dat bleek niet voldoende om de zaak op te lossen.

In januari 1998 werd het lichaam van een vrouw ontdekt op een uitgebrande woonboot aan de Jacob van Lennepkade in Amsterdam. Het werd nooit duidelijk of het een ongeluk was of een misdaad. Ook de volledige identiteit van het slachtoffer - dat bekend was onder de naam Karen of Catherine - is nooit aan het licht gekomen.

Een zaak die zeker vaststaat als misdrijf is die van de doodgeschoten vrouw die in september 1999 in de Gaasp bij Driemond werd gevonden. Ze was deels in beton gestort en daarna in een afvalcontainer gestopt en in het water gegooid. Ook op het water gevonden was het onderlichaam van een vrouw in een sporttas. De tas dreef in mei 2004 op het IJ en werd ontdekt door de schipper van een sleepboot.

Het is voor de eerste keer dat een campagne op een dergelijke manier is opgezet. Er wordt zo veel mogelijk informatie gedeeld en bekendheid aan de zaken gegeven. "De slachtoffers en nabestaanden verdienen het dat er iets gebeurt in zo'n zaak", zegt Martin de Wit van het landelijk team Opsporingscommunicatie. Hij is één van de initiatiefnemers voor het project en leidt het ook. "En het is tweeledig. Het gaat om identificatie, maar uiteraard hoop je daarmee uiteindelijk de zaak alsnog op te lossen."

"We hebben in dit geval gekozen voor zaken waarin vrouwen het slachtoffer zijn. Maar het feit dat ze vrouw zijn, hangt niet per se met hun dood samen. We wilden graag een focus in de oproep en hebben daarom voor vrouwen gekozen. Ook omdat het bij de ongeïdentificeerde slachtoffers bijna altijd om een misdrijf gaat als het vrouwen zijn."

Als de campagne succesvol is, hoopt De Wit dat er in de toekomst een vervolg op komt.