Vissers uit Den Oever, Texel, Edam-Volendam, Den Helder en IJmuiden hebben een brandbrief ondertekend die op maandagochtend aan de koning is aangeboden. De visserij wordt volgens de vissers de nek omgedraaid door een overmaat aan regels. Erik Rotgans (40) uit Den Oever is een van de ondertekenaars. "Het is bedroevend dat we zo met elkaar omgaan."
48 weken per jaar is hij op het water: zondag vertrekt hij, donderdag of vrijdag komt hij weer terug met zijn vangst in Den Oever. Als NH Nieuws op maandag belt met Erik Rotgans (40), is hij dan ook op het water.
Ja, hij heeft de brandbrief ondertekend. En met hem een paar honderd Nederlandse, Belgische en Duitse vissers die vissen op Nederlandse wateren. Ook staan de namen van scheepswerven, visserijscholen en handelaren onder de brief. Wat Rotgans ermee hoopt te bereiken? "Dat we kunnen blijven vissen, daar komt het op neer."
Door steeds strenger wordende stikstof- en milieuregels wordt het voortbestaan van de garnalenvissers zoals Erik Rotgans bedreigd.
"Ik dacht altijd dat ik oud word op een kotter en dat mijn zoons het overnemen. Nu vraag ik me af: wil ik het hen überhaupt wel aandoen?"
Hij heeft al een stikstoffilter van 70.000 euro in zijn kotter laten installeren waar elke week ook nog eens een paar honderd liter ureum in moet ("en je verdient het niet terug hè, als je een nieuwe motor installeert en die is zuiniger, kun je nog denken: oké dan") en hij zeeft de vis onder water al uit zijn garnalenvangst, om ongewenste bijvangst te voorkomen.
Opdoeken
Als de regels verder aangescherpt gaan worden, kan dat betekenen dat hij zijn bedrijf moet opdoeken. En dat zou hem niet licht vallen. "Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik oud word op een kotter, en dat mijn zoons het zouden overnemen als zij dat willen. Nu vraag ik me af: wil ik het die jongens überhaupt wel aandoen?"
Hij mijmert: "Wij zijn een vissersdorp, die jongens lopen door de haven, scharrelen aan boord, ze kijken en doen. Zo ben ik zelf ook begonnen, mijn vader helpen met lossen en andere klusjes. Zo groei je in het vak. Nu denk ik: 'ik neem mijn zoons niet mee, straks vinden ze het leuk...'"
Wat hem ook frustreert, is het feit dat hij elke paar jaar opnieuw een vergunning moet aanvragen om in Natura2000-gebieden te mogen vissen. "Dat is grappig, want je doet precies hetzelfde als die jaren daarvoor. En elke keer weer moet je aantonen dat je geen kwaad doet!", verheft Rotgans plotseling emotioneel zijn stem.
Pijnlijk
Hij vertelt hoe pijnlijk het was om te zien hoe een maat zijn kotter naar de sloop heeft moeten brengen. "Ik ben op de laatste reis met hem mee geweest. Dan merk je pas wat de impact is op de familie. Allemaal mensen huilend op de kant. Daar hebben de mensen geen idee van."
"Bij mij draait alles om mijn kotter. We gaan ermee op vakantie en zien erop hoe Sinterklaas aankomt"
Ook bij Rotgans draait alles om zijn kotter, zijn 'huis'. "Wij gaan er ook mee op vakantie naar Terschelling. Mijn kinderen willen niet anders. En met de Sinterklaasintocht drinken wij koffie aan boord en wachten we tot Sinterklaas aankomt."
"Het is bedroevend dat we zo met elkaar omgaan. Stel je voor dat je een bedrijf hebt waar je opa al mee begonnen is, daar zit je ziel en zaligheid en al je energie in. Dan zegt iemand: dat mag je niet meer doen. Waar bemoei je je dan mee?"
Hij heeft er een zwaar hoofd in dat de brandbrief aan de koning een verschil gaat maken. "Er staan zoveel mensen tegen ons. Ze denken dat wij een grote verwoester zijn."