"Aaaaaaaaaaahhhhh wauw, wat is dit gaaf." Over het strand van Camperduin klinkt gegil, gelach en euforie. Boven de zee zijn met het blote oog alleen vage horizontale lichtstrepen te zien, maar op de camera van Pieter Helsper kleurt het felgroen en roze. De hobbyfotograaf is de held van de avond en dat had 'ie een paar uur eerder niet gedacht.
Het is 20.45 uur. Er staan er nog maar drie auto's op het parkeerterrein. Twijfelachtig loop ik, de auteur van dit stuk, over de grote betonnen tegels richting het strand. Richting de pikzwarte lucht. Ik hoop iets van het Noorderlicht te zien.
Vlak voor het zanderige pad afbuigt naar beneden schrik ik van twee schimmen. De een blijkt het beeld De Jutter, uitkijkend over zijn Camperduin. De ander beweegt wél. "Hallo? Oh, hallo", zegt de in het zwart geklede Peter Helsper, zijn camera op een statief.
Onze ontmoeting is toevallig, maar meteen gezellig. We zijn zo'n beetje de enigen. De rest staat bij Egmond aan Zee, had ik op Twitter gezien. Pieter wijst naar twee felle lichtpuntjes, vlak boven de horizon. "Jupiter en Venus, dicht bij elkaar. Dat is al best bijzonder. Maar ik hoop toch wel echt die kleuren te zien vanavond."
Een half uur later en een paar graden kouder: ik weet inmiddels dat Pieter vrijwillig natuurgids is en graag vogelt, 's nachts ook, op zoek naar uilen. Maar het Noorderlicht hebben we nog niet gespot.
Voorzichtig zeg ik wat ik eerder die avond in een artikel heb gelezen: als je nou een beetje speelt met de sluitertijd? "Ja, dat ga ik proberen." Hij richt zijn camera een beetje naar boven, klikt en we wachten. "Zo, kijk! Dit lijkt wel echt een groene gloed."
'Delen met elkaar'
Inmiddels staat ook Schoorlse boswachter Patricia bij de strandopgang, een groep collega's en toneelvrienden zijn mee. Met hun mobiele telefoons hebben ze nog niet veel succes en dus kijken ze nieuwsgierig op het schermpje van Pieters camera.
Als een team met één taak trekken we het bijna uitgestorven strand op. Misschien is het zicht daar nog beter.
Een dame heeft een thermoskan warme thee en bekertjes mee, de ander houdt de tijd in de gaten, turend in een weer-app. "Rond tien uur moet het Noorderlicht het beste te zien zijn", klinkt er. Bij de branding is Pieter druk in de weer.
"Kijk! Kijk! Als jij nou eens voor de camera gaat staan," roept hij ineens enthousiast richting de groep vrouwen. Klik, wachten, zeven, acht, negen, vijftien seconden. "Kom maar kijken hoor." Ze rent naar de camera. Er klinkt gegil.
Op de foto zijn overduidelijk de kleuren van het Noorderlicht te zien. "Roze, groen. Dit is echt een euforisch gevoel", een omhelzing. "Dit is zo uniek in Nederland, en dan heb je dat vastgelegd."
De vrouw uit Camperduin is net terug van een vakantie in Zweden, waar ze (ook) heen was voor het Noorderlicht, maar nooit zag. "En nu zie ik 't op mijn eigen strand. Wauw." Steeds meer mensen verzamelen zich om Pieter heen.
Een voor een gaan ze staan. Er wordt zelfs onderhandeld: in ruil voor warme chocomel, mag ik dan nog een keer? Boswachter Patricia vertelt dat het strandbezoek gistermiddag eigenlijk begon als een grap op het werk en daarna in een app-groepje. "Supergaaf om dit met elkaar te delen."
Fotograaf Pieter instrueert de modellen - NH Nieuws
Het ís mogelijk dat vanavond bij een heldere lucht het Noorderlicht opnieuw te zien is boven de Noord-Hollandse kust, belooft de app. Tips van Pieter: zet je sluitertijd op vijftien seconden, hoge iso-waarde.
"En om onscherpte te voorkomen, zet 'm op statief en de zelfontspanner aan. Klikken en dan twee seconden later maakt 'ie de foto." Inmiddels staan er wel honderd mensen op het strand. Maar het Noorderlicht zwakt af, net als de batterij van Pieter.
De laatste die op de foto mag is de burgemeester van gemeente Bergen Lars Voskuil. Pieter blaast in zijn handen en klikt.
"Ik ben hobbyfotograaf. Dit had ik niet gedacht. Maar wel heel erg leuk. Ik mail de foto's wel naar jullie allemaal, moet ze nog even uitzoeken en bewerken. Morgen, is dat goed?"
Als ik het strand af loop staat het parkeerterrein vol met auto's, maar er komen wolken aan en zo mooi als die eerste foto's wordt het niet meer. Een half uur later ben ik thuis in Alkmaar en trilt mijn telefoon. Mail.
Ze zijn een beetje korrelig, niet helemaal naar zijn wens, schrijft Pieter. 10 foto's in de bijlage. "Scherpstellen in het donker gaat helaas niet optimaal. Het was in ieder geval wel leuk om zo met z’n allen op deze manier een mooi natuurfenomeen te beleven."