José doet mee aan massaclaim Tata Steel: "Je leeft in een omgeving die zó schadelijk is"

Elke dag voordat José gaat slapen kijkt ze hoe de windrichting is. "Als die ongunstig is, slaap ik met de ramen dicht, tegen mijn zin in." Bij de aanschaf van haar woning achttien jaar geleden had ze er nooit rekening mee gehouden overlast van de staalfabriek te ondervinden. 

Vanwege privacyredenen is de naam van geïnterviewde gefingeerd tot José, haar echte naam is bekend bij de redactie. 

"Noem me naïef, maar toen ik hier kwam wonen, ging ik er gewoon vanuit dat de overheid alles goed geregeld had." Niet dus. Zo blijkt jaren later. In de loop der tijd hebben diverse onderzoeken dat wel uitgewezen, aldus de inwoonster uit Wijk aan Zee. "Je leeft in een omgeving die zó schadelijk is."

Immateriële schade

Toen José over de massaclaim hoorde, was ze gelijk overtuigd. Volgens haar zijn alle vijf de punten die 'Frisse Wind' noemt op haar van toepassing.

De afgelopen jaren heeft ze al flink wat fysieke en financiële schade opgelopen. Zo schat ze de twee aangeschafte luchtreinigers en de hernieuwde lak van haar auto, op een paar duizend euro. Naast de materiële schade, is de grootste schade bij José immaterieel. Haar woongenot is totaal verdwenen door alles wat ze dankzij het wonen naast Tata Steel te verduren heeft gekregen. Schade die volgens haar niet goed in geld is uit te drukken. 

Gedoemd 

Doordat José in 2012 werd getroffen door een herseninfarct, is ze voor 50 procent afgekeurd. Met als grootste gevolg dat ze daardoor geen aanspraak meer kan maken op een nieuwe hypotheek. Een nieuw huis kopen behoort dus voor José niet meer tot de mogelijkheden. Huren zou eventueel een optie voor haar kunnen zijn. 

"Huren in de vrije sector kan ik niet betalen. Voor sociale huur is er ook weinig perspectief. Ik ben gedoemd om te blijven zitten waar ik nu zit. Dat beklemt me en geeft mij een gevoel van onmacht." 

Volgens José is het taak aan de overheid de problemen voor haar en de andere gedupeerden op te lossen. Iets wat tot op heden nog niet gebeurd. 

Loze beloftes

Volgens haar zijn alle beloftes van Tata Steel tot nu toe loos geweest. Een vertrouwen dat het beter zal worden, heeft ze dan ook allang op gegeven. Zelfs de vergroeningsplannen van het staalbedrijf voor 2030 hebben José niet kunnen overtuigen. "Ik geloof er niet veel van. Eerst zien dan geloven."

Hoewel ze enigszins sceptisch is, hoopt ze dat de massaclaim dit keer wél iets teweeg gaat brengen. "Ik vind dat het voorbij moet zijn dat dit soort grote bedrijven overal mee wegkomen."