Ruben is modetalent van het jaar en maakt collectie voor Amsterdam Fashion Week

Thuis in zijn kleine naaiatelier op zolder bij zijn ouders, kan Ruben nog nauwelijks bevatten dat hij de hoofdprijs heeft gewonnen. "Het voelt nog steeds onwerkelijk en is onwijs leuk. En het geeft zoveel zelfvertrouwen om weer verder te gaan", vertelt hij.

Stilzitten is er niet bij want hij is alweer bezig met nieuwe ontwerpen. De stof die hij heeft ontworpen, ligt al klaar op een stoel. Een blauwe ruit gemaakt van stropdassen waar hij een pak van gaat maken. Het zal niet een standaard strak gesneden pak worden, daar is Ruben niet van. "Ik heb niets met die smalle, dunne modellen op de catwalk. Ik hou van ruimvallende kleding die zowel vrouwen als mannen kunnen dragen. Niet genderneutraal maar gendervrij." En iedereen moet zijn kleding kunnen dragen ongeacht het postuur.

Stropdassen

Een pak is voor Ruben een uiting van vrijheid en vrolijkheid. Uit zijn kledingrek haalt hij een wit bewerkt colbert en toont vervolgens foto's van zijn modellen die zijn creaties dragen. "Het zijn allemaal vrienden van mij." Wat opvalt is de verwerking van stropdassen. De stropdas staat doorgaans voor hoe mannen zich moeten presenteren als man van de wereld.

"Hoezo eigenlijk?", vraagt Ruben zich hardop af. "Voor mij is een normale stropdas iets verstikkends. Zo van: je moet een stropdas aan anders ben je niet respectabel. Maar tegelijkertijd vind ik de stropdas ook erg mooi. Vaak goed gemaakt en van fijne stof. Het is het laatste versiersel van de man."

In de hoek van zijn atelier heeft Ruben in een krat met wel honderd verschillende stropdassen. En niet alleen daar, want in een poloshirt heeft hij er zeker 20 met de hand in de breedte ingenaaid. "Ben er weken mee bezig geweest."

Naast zijn fascinatie voor pakken en stropdassen is er een ander thema in zijn modewerk. Van zijn oude knuffelkonijn heeft hij een 3D-geprinte versie gemaakt. Die komt in heel veel kleding terug en is ook als pin, een soort broche, verkrijgbaar. "Voor mij is mijn slaapkonijntje Toetie een beschermengel. En verwijst ook naar de onschuldige, speelse kindertijd. Dat speelse probeer ik op deze manier te behouden."

Ruben lijkt letterlijk uit zijn zolderkamer te groeien. Hij is ook op zoek naar een grotere werkruimte in Amsterdam. De eerste stap naar wellicht een internationale carrière. Tot nu toe is alles een beetje vanzelf gegaan, vertelt hij. "Als jongen van 9 jaar oud kreeg ik van mijn tante een naaimachine en zij heeft mij geleerd hoe ik een tasje moest maken en lapjes aan elkaar te naaien. Ik heb sindsdien nooit iets anders gewild dan kleding maken."