Expositie van 100 nationaliteiten in 'Wij zijn Zaanstad': "Hoe mooi kan het zijn?"

De opening is een groot feest met daarbij alle geportretteerden en hun familie. Aan lange picknicktafels wordt gegeten en gedronken. Ook is er live muziek en er wordt gedanst. Ruben loopt glimlachend rond, groet mensen, schudt handen en staat stil voor een kort praatje. "Hoe mooi kan het zijn?", verzucht hij en dat zal hij nog meerdere keren herhalen.

Ruben kwam op het idee door een uitspraak van burgemeester Jan Hamming dat er in de Zaanstreek maar liefst 180 nationaliteiten wonen. En de burgemeester is natuurlijk ook bij de opening aanwezig. Met zijn vrouw Roya. "Ik was zo'n Hollandse jongen die een Iraanse prinses wist te veroveren", zegt Hamming in zijn speech, "een oosters sprookje". Hij haalt een levenswijsheid van zijn schoonvader aan. "Die zei altijd: 'Hoe verschillend we ook zijn, we leven allemaal onder dezelfde zon en slapen onder dezelfde sterren'."

Liefde

En hoe zijn al deze mensen in de Zaanstreek terecht gekomen? Ruben: "Daar vraag je me wat." Sommigen zijn hier beland voor hun werk of zijn gevlucht, maar de meesten zijn hier voor de liefde naartoe verhuisd. "En hoe mooi is dat? Dat mensen iemand vinden in het leven, hun land opgeven en gaan hier wonen." Een Noorse vrouw is voor de liefde hier komen wonen. Die liefde is overgegaan, maar er kwam een 'nieuwe, betere liefde', vertelt ze.

Ruben zet graag één van de geportretteerden extra in de schijnwerpers: Pedro. "Hij is bijna 70 en komt uit Kaapverdië en heeft zoveel meegemaakt. Oorlog ontvlucht en een ernstig ongeluk met een auto net overleefd, maar hij is zo krachtig en liefdevol. Hij is een voorbeeld voor me."

Tekst gaat door onder de foto.

Ruben is nog niet uitgesproken of Pedro komt met zijn zoon aanlopen in een oogverblindend wit pak. Hetzelfde pak waarmee hij op de foto staat. "Toen ik voor het eerst in Nederland kwam, lag er een pak sneeuw", vertelt hij. "Had ik nog nooit gezien." 

Thuis

Hij heeft nooit spijt gehad van zijn vertrek en is ook nooit meer teruggeweest naar Kaapverdië. "Ik hoor hier thuis, ik voel me hier thuis." En dat heeft ook sterk met het ongeluk te maken, vertelt Pedro. "Mijn zoon en zijn vriend werden de auto uitgeslingerd, de vriend overleed en ik had zelf in Kaapverdië zo'n ongeluk niet overleefd." Hij lag vervolgens drie maanden in coma, vertelt zijn zoon die het portret van zijn vader prachtig vindt.

Bekijk hieronder een selectie van de foto's. Tekst gaat daaronder verder. 

Ruben is dus nog op zoek naar tachtig nationaliteiten. "Iemand uit Luxemburg zouden we leuk vinden, want het is bijna een buurland", vertelt hij. De kunstenaar zou het ook bijzonder vinden om mensen van Christmas-eiland, uit Japan, Mongolië of  Papoea Nieuw-Guinea te fotograferen. De nationaliteiten die hij nog zoekt, kun je hier vinden. De expositie is te zien in het Museum of Humanity op het Hembrugterrein in Zaandam.