Ga naar Content

Van diep in de put naar je trauma delen: Yara en Pascalle begrijpen hoe het voelt

Met vrolijke muziek en onder luid applaus hebben de eerste ervaringscoaches van YEEP in Zaandam hun certificaat in ontvangst genomen. Zo ook Yara uit Landsmeer en Pascalle uit Hoofddorp. Pascalle kampte met een flinke depressie en Yara is in herstel van een drank en drugsverslaving. Ze hopen andere jongeren in eenzelfde situatie te helpen. Yara: "Er heerst zeker nog een taboe."

Yara is blij met haar certificaat, nu kan ze als ervaringscoach jongeren helpen - Foto: NH Nieuws / Thyra de Groot

"Ik was uit de maatschappij", vertelt Yara. Het leven lacht haar nu weer toe, maar dat was een paar jaar geleden wel anders. De 30-jarige Landsmeerse raakte verslaafd aan drank- en drugs. Het ging snel en kwam als een verrassing, want 'tot mijn vijfentwintigste heb ik nooit echt gedronken of drugs gebruikt'. 

Slechte periode

De precieze oorzaak weet Yara niet. Het gaat uit met de vader van haar jonge dochter. Alleen wonen vindt ze eng. "Ik voelde mij heel erg eenzaam". Ze gaat stappen. Het begint met één avond, maar al snel worden dit er meer. Yara stopt met werken. De zorg voor haar dochter gaat helemaal naar haar ex. Het misbruik van harddrugs en alcohol wordt erger. 

"Ik werd zo onwijs depressief. Ik kwam niet meer uit bed, althans ik kwam uit m’n bed om te gaan stappen en dan was ik een aantal dagen wakker en dan ging ik weer een week m’n bed in."

Yara slikt al tijden antidepressiva en doet dit steeds meer. Ze komt in twee jaar tijd 40 kilo aan. Ze wil niet meer leven. Haar familie trekt aan de bel. Yara wil hulp. Ze moet een halfjaar wachten op een kliniek: "Dit is de slechtste periode van m’n leven geweest." In de kliniek bloeit ze langzaamaan weer op. Hier leert ze ook het belang van ervaringsdeskundige.

Hulpsite

Denk jij aan zelfmoord? Neem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via www.113.nl. Bellen kan ook, op 0800-0113.

"De avond van tevoren wist ik 100 procent zeker dat ik nooit meer zou gebruiken, maar dan stond ik op en wist ik dat ik het wel weer ga doen.” Het helpt haar dan om te praten met ervaringsdeskundige, iemand die iets zelf heeft meegemaakt. “Het is niet precies hetzelfde verhaal, maar er zijn zoveel overeenkomsten dat ik het fijn vond om door een ervaringdeskundige geholpen te worden."

Eenmaal uit de kliniek is de Landsmeerse er niet meteen: "Ik moest weer een heel leven opbouwen." Ze besluit vrijwilligerswerk te gaan doen en komt erachter dat ze andere mensen wil helpen. Ze komt uiteindelijk bij Stichting Ontdec terecht en krijgt een stageplek aangeboden. "Het is geen gewone stageplek, maar een plek die mij weer in de maatschappij zou helpen."

Het certificaat dat Yara en Pascalle hebben behaald - Foto: NH Nieuws / Thyra de Groot

In Haarlemmermeer zijn er al langer ervaringscoaches aan de slag. Dit kan ook als vrijwilliger, iets wat Pascalle uit Hoofddorp ook doet. Ze heeft zelf de ervaringsdeskundige gemist toen het niet goed met haar ging. 

Op de middelbare school kreeg Pascalle last van perfectionisme, faalangst en depressies. Ook kreeg haar moeder kanker. Ze kon en wilde niet praten en ging daardoor de pijn verlichten op de andere manieren. Net als Yara wilde ze liever niet meer wakker worden. 

Begrip

Pascalle krijgt hulp, maar merkt daar dat ze soms het begrip mist. "Ik denk dat een ervaringsdeskundige daar meer in kan beteken dan een psycholoog." Ze benadrukt dat het een toevoeging is. "Het is zeker niet of."

Zowel Pascalle als Yara zijn door een moeilijke periode gegaan. Volgens de vrouwen draag je dat altijd een beetje bij je. Ze vinden het dan ook niet lastig om erover te praten, toch merken ze dat dat niet voor iedereen hetzelfde is. Yara: "Er heerst zeker nog een taboe. Ik denk dat het voor heel veel mensen nog geld.”

Tekst gaat door onder infoblokje

De 28-jarige Iva uit Zaandijk heeft haar handtekening onder de certificaten gezet. Ze is examinator en stagebegeleider. Ook zij is begonnen als ervaringscoach. "Ik vond het heel fijn, waardevol ook. Onbewust heel je ook een stukje van jezelf. Dus het is waardevol voor jezelf, maar ook voor een ander."

Grenzen aangeven

De opdrachten in de stage zijn volgens Iva via school en hetzelfde, maar de invulling is iets anders. Er wordt volgens haar meer gekeken naar de personen zelf. Ze kijkt hoe de studenten zich ontwikkelen en hun grenzen aangeven.

"Ik vind het belangrijk dat je dat in de gaten blijft houden. Het welzijn van de jongeren zelf die zich willen inzetten." De stagiaires en vrijwilligers moeten daarom goed hun grenzen aangeven. Yara praat tegen cliënten bijvoorbeeld niet over de oorzaak van haar huidige angststoornis. 

Yara vervolgt: "Ik merk dat het voor mij heel veel loont dat ik er wel eerlijk over ben. En ik merk ook dat omdat ik er eerlijk over ben, andere er ook eerlijk over zijn. En daardoor zie ik dat ik niet alleen ben." Pascalle staat hier hetzelfde in, al hebben sommige docenten haar afgeraden om altijd zo open te zijn. "Het blijft lastig hoe werkgevers en collega’s erop reageren", licht ze toe.

Jezelf zijn

Pascalle werkt zelf in de ouderenzorg en hoewel ze echt niet op elk moment haar verhaal deelt, vertelt ze wel graag haar verhaal. "Je moet jezelf kunnen zijn op je werk en op het moment dat iemand niet kan accepteren hoe je bent, kan je ook niet veilig of goed je werk uitvoeren."

Anders dan Yara, geeft Pascalle geen één op één coachingsessies maar binnenkort als vrijwilliger gastlessen. Ze hebben wel beide onder luid gejuich een certificaat behaald. De gastlessen moeten nog gemaakt worden. Ze zal dan haar eigen verhaal niet uit de weg gaan: "Ik probeer sommige ervaringen juist als kracht in te zetten." 

Pascalle: "Je moet jezelf kunnen zijn" - Foto: NH Nieuws / Thyra de Groot

Lees ook

💬 Wil je niets missen uit Zaanstreek-Waterland?

Taalfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]