Ben (79) gastvrij ontvangen op adres waar zijn familie woonde voordat ze onderdook

Aan de hand van oude foto's probeert Ben de puzzelstukjes van zijn familiegeschiedenis compleet te krijgen en op de juiste plek neer te leggen. Hij wordt gastvrij ontvangen door Wim en Johanna Ravesloot, die tegenwoordig op het adres wonen. Zij leiden Ben uitgebreid rond en laten hem het schuurtje in de achtertuin zien waar de tandartspraktijk van zijn vader zich ooit bevond. 

Ben heeft wat oude foto's meegenomen. Van zijn broer Adolf bijvoorbeeld, die hij nooit heeft gekend. Adolf kwam tijdens de oorlog om in concentratiekamp Mauthausen en werd slechts 17 jaar oud. 

Tekst gaat door onder foto.

Vanuit de tuin waar zijn familie decennia geleden een familiefoto maakte voor een schutting die er niet meer staat, kijkt Ben uit over de Poel. Hij vertelt over zijn zussen die het bombardement van Schiphol meemaakten. "De vliegtuigen kwamen hier overvliegen en mijn zussen dachten dat er vuurwerk werd afgestoken toen ze de ontploffingen zagen. Mijn moeder had in de gaten dat het niet goed was en brulde naar boven dat ze naar beneden moesten komen."

Het was deze gebeurtenis die zo'n diepe indruk maakte dat de familie besloot om onder te duiken. In 1942 wordt Ben dan ook geboren op het onderduikadres in Arnhem. "Daar was natuurlijk geen plek voor zo'n kleine schreeuwlelijk, dus werd ik door het verzet naar Amstelveen gebracht en daar ter vondeling gelegd", vertelt Ben. 

De jaren erna zal hij in een pleeggezin doorbrengen. Zijn vader zal Ben uiteindelijk nooit meer zien. Benjamin Gazan overlijdt op het onderduikadres aan een nierziekte, omdat hij geen medische hulp kan krijgen. Zijn lichaam wordt in eerste instantie onder de keukenvloer van het huis begraven. 

Voor Benjamin en Adolf Gazan ligt sinds kort een Stolperstein bij hun oude adres aan de Handweg. Voor Ben is dit na jaren van verdriet ontzettend belangrijk. "Toen ze hem kwamen leggen, was het net of er een kleine begrafenis werd gehouden", beschrijft hij dat moment. "Op de een of andere manier is dit door de Stolpersteine een plek geworden van: 'hier heeft de familie Gazan gewoond'", gaat hij geëmotioneerd verder.

Huidig bewoner Wim zegt trots te zijn op de Stolpersteine die voor zijn woning liggen. "Ik vind het mooi. We hebben als mensheid nog wat op ons geweten en het is mooi om de Jood zo te herdenken."

Zijn vrouw Johanna belooft de stenen regelmatig op te poetsen, zodat ze mooi blijven glimmen en blijven doen waar ze voor zijn bedoeld: mensen met hoofd en hart laten struikelen over de Holocaust.