Van Mark Rutte naar Maxima: zo beleeft Irene Schouten haar gouden droom

Tijd is schaars als olympisch kampioen, zo ondervindt Irene Schouten. Terwijl Wervershoof zich opmaakt voor de huldiging van de schaatster, vrijdagavond, probeert de 'Koningin van Peking' te beseffen wat er de afgelopen weken allemaal is gebeurd. En dat is lastig, gezien het overvolle schema van de schaatster uit Hoogkarspel.

Koffers uitpakken

"Het is nogal druk. Ik word geleefd, er zijn veel verplichtingen. Maandag zijn we geland vanuit Peking en hadden we meteen een huldiging en zat ik bij Jinek in de uitzending. Dinsdag gingen we naar de koning en lunchten we met premier Rutte. En woensdag was er een clinic vanuit NOC*NSF. Ik heb nog geen tijd gehad om mijn koffers uit te pakken. Die staan nog midden in de kamer.

Op de Afsluitdijk, op de terugweg vanuit Heerenveen, vindt ze de tijd om even te bellen. "Ik heb net voor het eerst sinds de Olympische Spelen weer op het ijs gestaan. Juist omdat het nu zo hectisch is, vind ik het wel lekker om een beetje ritme te houden. En het WK Allround en de finale van de World Cup komen eraan. Daar wil ik de focus op houden." 

Uitrusten en genieten van alle gouden successen, het laat nog enige weken op zich wachten. Eerst het schaatsseizoen afmaken. "Ik kijk ernaar uit om met mijn vriend Dirkjan op vakantie te gaan. Dat hebben we wel verdiend, vind ik. Daarnaast gaan we komende zomer trouwen en moeten we een nieuw huis inrichten, dus er is genoeg te doen. In Peking ben ik trouwens ook met de bruiloft en met het huis beziggeweest. Juist omdat er vanwege corona nauwelijks iets te doen was, had ik daar mooi de tijd voor. Want van 24 uur per dag aan schaatsen denken, ga ik niet harder rijden."

Lunchen met Mark Rutte

Dinsdag nog lunchte ze met premier Rutte en had ze een ontmoeting met het koninklijk paar. Alsof het niets is. "Ik heb het vier jaar geleden, na mijn bronzen medaille op de Spelen van 2018, ook al eens meegemaakt. Een hele eer. Er werd wel gezegd dat de echte koningin met de 'Koningin van Peking' op de foto mocht. Dat vond ik wel grappig. En tijdens de lunch zat ik met Suzanne Schulting aan tafel bij Mark Rutte. 'Laat mij maar lekker bij een groep sporters zitten', dacht ik nog. Dan voel ik mij toch een beetje ongemakkelijk. Maar de sfeer was heel ontspannen en Rutte was heel aardig. 

Aan de mate van aandacht is in een paar weken veel veranderd, beseft Schouten al snel. "Ik merk wel dat er nu op een andere manier naar mij gekeken wordt. Zojuist, op de ijsbaan, hoorde ik kinderen steeds mijn naam roepen en ik zag dat er allemaal foto's werden gemaakt. Daar moet ik nog een beetje aan wennen. Voorheen ging de meeste aandacht op de ijsbaan uit naar Sven Kramer. 

Nog meer aandacht

Eerder deze week stond ze nietsvermoedend voor een stoplicht, ergens in Utrecht. "Kwam er iemand op mijn auto af, die mijn deur open wilde maken. Ik dacht: 'Wat is hier aan de hand?' Maar deze persoon wilde een foto van mij maken."

Verbazing en verwondering vechten om voorrang. Maar de nuchtere benadering is bij de West-Friezin nooit ver weg. "Ach, het is nu allemaal nog vers. De Spelen zijn net voorbij. Ik denk dat de aandacht over twee weken weer wat normaler is. In de zomer? Dan ga ik gewoon naar de kermis, hoor." 

Hoewel de Olympische Spelen in het verre Peking waren, stond een groot deel van West-Friesland op zijn kop. Met Irene Schouten als collectief eigendom van de regio. "Ik kreeg regelmatig beelden  te zien van hoe mijn races werden beleefd. Bijvoorbeeld in het café en op mijn oude basisschool. Iemand vertelde dat de dagen waarop ik goud won, voelde als drie gouden kermisdagen. Dat vind ik heel mooi om te horen. Van kinderen uit Andijk en Hoorn ontving ik fanmail. Ook heel leuk. Ik hoop dat ik een nieuwe generatie kan inspireren om te gaan skeeleren of schaaten. 

Huldiging

Vrijdag is de huldiging, in Wervershoof. Het volgende moment van gekte in een toch al volkomen bizar avontuur. "Ik weet eerlijk gezegd niet wat er allemaal gaat gebeuren, ik laat het maar over mij heen komen. Heel leuk dat dit georganiseerd wordt. Daarna hebben we met vrienden en familie nog een feestje in het café. Dat wordt waarschijnlijk het eerste moment waarop ik écht kan ontspannen."