In de luwte na goud op de Spelen: "Mensen herkennen ons niet op straat"

Ik denk nog iedere dag terug aan de Olympische Spelen.
"Oneens. Ik blijf er niet te lang bij stilstaan. Afgelopen week dacht ik er toevallig wel aan terug. Maar net zoals de ploeg ben ik druk met de rest van mijn leven. Ik ben heel veel aan het solliciteren geweest en dan denk ik weleens een hele dag niet aan het roeien en dus ook niet aan de Spelen."

Het leven na een gouden medaille is (totaal) anders.
"Als je totaal weg laat misschien wel... Bij vrienden en familie heb je nu wel enorm veel bevestiging. Die hebben misschien niet helemaal begrepen waar je het voor deed, maar als je zo'n beloning krijgt is het het allemaal wel waard geweest. Na de Spelen en de huldiging is het wel rustig gebleven eigenlijk. We zijn niet veel opgetrommeld voor media-dingen en reclame-uitingen. Mensen herkennen ons ook niet ineens op straat. Ik werd de dag nadat we terugkwamen wel herkend in de supermarkt, maar verder eigenlijk niet."

Wij verdienden meer aandacht voor onze prestatie.
"Nee, dat vind ik niet. Het is iets egoïstisch wat je doet qua sport. Daar hoef je niet alle aandacht voor te krijgen. We waren wel genomineerd voor Sportploeg van het Jaar. Ik dacht dat we een goede kans hadden tegen de baanwielrenners en de hockeydames en ik had het wel leuk gevonden. Helaas zijn we het niet geworden."

Tekst gaat verder onder de foto.

De gouden medaille is de grootste opoffering die ik ooit heb gedaan.
"Zeker! Ik heb er twaalf jaar van mijn leven in geïnvesteerd. Het was natuurlijk nooit zeker of het zou lukken. Dus het is een ongelooflijk doel en absurd dat ik het gehaald heb. Ik ben nog steeds verbaasd dat alles op z'n plek is gekomen."

Achteraf is het winnen van een gouden medaille mooier dan op het moment zelf.
"Het moment zelf was een geweldige ontlading. Het is wel iets waar je jaren op terug kan kijken. Er stond zoveel druk op, er ging van alles mis in de voorbereiding, het was op een verkeerde manier uitgesteld waardoor we in een typhoon moesten racen, we hebben ons door een snoek heen geslagen. De ontlading na afloop was dus enorm. Het was wel jammer dat er daar niemand was om het mee te vieren. Maar de opluchting dat het allemaal goed was gekomen, was op het moment echt heel prettig."

Onze gouden medaille is onderbelicht geweest.
"Ik denk dat wij het verlossende woord hadden. Pieter van den Hoogenband werd het vuur aan de schenen gelegd. Toen waren wij de eerste die hem konden verlossen van alle moeilijke vragen, want het duurde best wel even totdat er medailles gewonnen werden. De vrees bestond dat het de slechtste Spelen ooit zouden worden, maar gelukkig konden wij het succes afsteken."

Teks gaat  verder onder de video.

Na de gouden medaille ontbreekt de uitdaging in het roeien.
"Nou, er is nog genoeg uitdaging denk ik. Ik vind het alleen lastig voor te stellen dat ik het nog een keer zou doen. Ik zit enorm in dubio. Ik heb nu voor mezelf besloten om het tot september te proberen. Het trainen gaat in het nieuwe jaar weer beginnen. De uitdaging is het naast mijn werk fit worden."

Werk staat voor mij nu op één in plaats van roeien.
"De afgelopen tijd heb ik mij fulltime gefocust op solliciteren om naast mijn roeicarrière ook een maatschappelijke carrière op wil bouwen. Ik ga aan de slagals applicatiebouwer, IT'er voor 20 uur in de week. En voor de rest ga ik sporten. Het roeien is nu wel een hobby en ik heb het even naast mij neer kunnen leggen op het moment dat ik aan het solliciteren was. Dat ga ik wel weer oppakken. Dus de laatste tijd stond werk wel even op één."

Tekst gaat verder onder het twitterbericht.

Het is moeilijk voor te stellen om in een andere mannen dubbelvier te roeien.
"Richting Parijs 2024 zal er veel veranderen. Ik weet vrij zeker dat ik in een andere boot zal gaan zitten en dus waarschijnlijk niet met dezelfde jongens in dezelfde boot zal zitten. De nieuwe lichting staat klaar om elk plekje te vullen."

Als we stoppen doen we het met z'n vieren tegelijk.
"Dat zouden we kunnen doen, maar dan trek je de beslissing te veel naar de groep toe in plaats van het individu. Niemand heeft nog gezegd dat 'ie gaat stoppen. Iedereen is wel druk met stage, studie, coschappen en ik dan nu met werk."

Het leven zonder roeien is moeilijk voor te stellen.
"Ik denk dat ik op heel veel manier zou kunnen sporten. Ik denk dat ik zonder het roeien misschien wel een gezondere relatie met topsport zou kunnen hebben. Als je zoveel traint in de week, heeft het een aftakelende werking. Het is zwaar voor je hele gestel. Als ik zou gaan zwemmen, fietsen, hardlopen dan geeft het denk ik minder de drang om te presteren op hoog niveau."