Einde nadert voor 'heilige' grasmat van verdwenen cultclub The Zandvoort Boys

The Zandvoort Boys. Blauw shirt, witte broek, blauwgele sokken. Alhoewel dat in de loop der jaren nog wel eens veranderde. Bijnaam: 'de poddiken'. Ze werden zo genoemd vanwege de katholieke achtergrond van de club. In de jaren vijftig gaf het bisdom namelijk de opdracht tot oprichting van een katholieke voetbalclub in Zandvoort. In 1922 en 1936 werden ook al pogingen gewaagd, maar die strandden door gebrek aan belangstelling en het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog.

Sportpark naast de camping

Thuisbasis werd een terrein langs de Kennemerweg, met twee voetbalvelden en een trainingsveld. Prachtig gelegen in een duinkom, pal naast camping Sandevoerde. De kleedkamers en kantine lager hoger op het duin, zodat supporters schitterend zicht over de velden hadden. Er waren natuurlijk de krakers tegen ZSV Zandvoortmeeuwen, maar ook Europese, en zelfs Amerikaanse topclubs, speelden hier hun wedstrijden. 

"Het was een kleine club en dat maakte het juist zó ontzettend gezellig", vertelt Zandvoorter René Rubeling, terwijl hij over het voormalig sportpark wandelt. Vanaf zijn tiende speelde hij bij TZB. Ook zijn vader en broers waren 'poddiken'. "Iedereen kende elkaar, je zat ook bij elkaar op school of op de scouting. Het was een hele hechte kleine gemeenschap." Voor de prestaties op het veld kon je beter bij concurrent en het veel grotere Zandvoortmeeuwen gaan voetballen. Hier ging het meer om het 'samen zijn'.

Onder de indruk

Ook de voetbalvrouwen waren meer dan welkom. In de kantine werden huwelijksfeesten gevierd, families gingen samen met elkaar op vakantie en er werd zelfs gekostumeerd gevoetbald. Vaak tot laat in de avond brandden de lichten in de kantine. Ook grappen werden er genoeg gemaakt."Er was een team met nogal stevige voetballers. Die droegen het cijfer van hun gewicht als rugnummer."

René kijkt omhoog. De kantine en de kleedkamers zijn de afgelopen jaren bedekt met het groen van bomen en planten. Het heeft iets spookachtigs, maar als je dichterbij komt, zie je dat het een uniek bouwwerk was. Jeugdspelers gebruikten de buitenmuur ook wel als klimwand, vanwege de uitstekende bakstenen.

"Hier kwamen de spelers van de stenen trap af voor de wedstrijd. Dan liepen ze altijd langs de geelblauwe bal, die op de muur was vastgemaakt. Het geluid van al die ijzeren noppen, dat gaf echt wel een kick", beschrijft René. Hij glundert, in zijn hoofd komen talloze herinneringen los. Het gras ligt er nog opvallend goed bij. "Hier gingen de wedstrijden altijd door, of het nou keihard regende of niet. We hadden namelijk een goede pomp om het water af te voeren. En dáár stonden de dug outs. De tegenstanders waren altijd onder de indruk. Mooier kan je het toch niet hebben, met een kantine die zo hoog ligt en zo'n prachtig uitzicht over de velden heeft?"

tekst loopt door onder de foto's 

"Rond de zomer hadden we altijd een tekort aan spelers, want veel mensen moesten op het strand werken. Stond je weer met negen man op het veld", lacht René. Hij schopte het zelf tot het tweede elftal. Als je eenmaal als voetballer stopte, dan was er een mooie traditie. Dan hing je je schoenen namelijk letterlijk aan de wilgen, dus in een boom tegenover de kantine. En laten die schoenen er nu nog steeds hangen.

René gaat op zoek naar 'de schoenenboom' van TZB en doet een mooie ontdekking, zoals je hieronder ziet. Tekst loopt door na de video.

Matthé Crabbendam, inmiddels 88 jaar, is maar liefst 50 seizoenen penningmeester van TZB geweest. "Het was er altijd gezellig. Nog nooit is er een politiewagen op het terrein geweest. In de kantine werden snertavonden en broodmaaltijden georganiseerd en er waren soms huwelijksfeesten", blikt hij terug. "Zocht je een vrijwilliger, dan was die altijd binnen no time gevonden."

Met de naastgelegen camping Sandevoerde was er goed contact, soms vloog er wel eens een bal tussen de caravans. "Dat vonden ze op een gegeven moment niet zo leuk meer. Toen zijn er hoge hekken achter de doelen geplaatst en was het weer goed."

tekst loopt door onder de foto

Als Crabbendam hoogtepunten moet noemen, dan waren het wel die paar kampioenschappen van het eerste elftal. Uiteindelijk bleek de tweede zondagsklasse het hoogst haalbare. "Maar als penningmeester was het hoogtepunt toch wel een thuiswedstrijd tegen Zandvoortmeeuwen. De omzet was toen in plaats van 1.200 gulden zo'n 4.000 gulden, dat vergeet je nooit meer." 

De club heeft geen profvoetballers voortgebracht. "Maar wij hadden wel Willem Koning, dat was één van de besten. Er zijn overigens wel een aantal profclubs bij ons op bezoek geweest, al weet ik even zo snel de namen niet meer", graaft Crabbendam diep in zijn geheugen.

tekst loopt door onder foto

Waarom die internationale profclubs helemaal naar dat aparte kleine clubje in de duinen afreisden, was vooral te danken aan Frans Veerman. Hij beheerde de kantine van TZB en was ook manager bij hotel Bouwes in Zandvoort. Daar verbleven nog wel eens wat profclubs.

Zo speelden in 1979 de Los Angeles Aztecs tegen The Zandvoort Boys. Bij de Aztecs voetbalden Johan Cruijff, Wim Suurbier en een speler als Clyde Best, die een legende is geworden bij het Engelse West Ham United. Cruijff speelde helaas niet mee in Zandvoort.

"Misschien was TZB te min voor hem", lacht Veerman. "Tegen een club als Nacional uit Uruguay verloren we 16-0, maar de Aztecs kwamen niet verder dan 12-2", klinkt het toch een beetje trots.

The Zandvoort Boys vs IFK Göteborg

Veerman herinnert zich vooral de wedstrijd tegen IFK Göteborg uit Zweden nog goed. De Zweedse ex-Feyenoorder Ove Kindvall was daar trainer. "Ze waren in Zandvoort vanwege een Europa Cup-wedstrijd. Ze wilden wel tegen TZB oefenen, maar op voorwaarde dat 'die Zandvoortse boeren' geen slidings op hun benen mochten maken. Mijn broer mocht de wedstrijd fluiten." Het werd 7-1 en de Zweedse schenen bleven, zoals afgesproken, heel. 

In de zomer ontving Veerman ook de campinggasten van Sandevoerde in de kantine en op het terras. Net als nu, zijn dat vooral Amsterdamse gezinnen.

"Dan organiseerden we een diner met live-muziek. Vanaf acht uur klonk er dan 'Ach, was ik maar bij moeder thuis gebleven' en 'Geef mij maar Amsterdam' door het pand."

Coureur én TZB-voetballer Jan Lammers

Als we Jan Lammers bellen en zeggen dat we een verhaal over The Zandvoort Boys willen maken, moet hij meteen lachen. "Dat is echt jeugdsentiment voor mij. Ik was daar als jonge jongen ieder weekend te vinden. Friet, ijs en chips eten. Ik ruik de kantine nu nog. Mijn vader was er voetballer en scheidsrechter en mijn broers voetbalden er ook allemaal. Je moest geen torenhoge sportieve ambities hebben, het was vooral een hele gezellige club. Mijn broer Rob heeft er nog zijn huwelijksfeest gevierd, inmiddels bijna 50 jaar geleden." 

Op zijn twaalfde ging Lammers bij de slipschool van Rob Slotemaker werken en was er minder tijd voor voetbal. Mensen moeten overigens niet denken dat er daarom een fenomenaal voetballer verloren is gegaan. "Ik moet het van mijn snelheid hebben en in mijn hoofd weet ik precies hoe het moet. Ik ben met links alleen net zo slecht als met rechts." Hij voetbalt nog steeds, maar nu in de zaal. In een team met oud-HFC Haarlemmer Piet Keur.

TZB heeft ook nog een aantal jaar een soft- en honkbaltak gekend. In 2004 is de club opgegaan in ZSC '04. De club moest weg aan de Kennemerweg, omdat er villa's zouden worden gebouwd. Dat ging uiteindelijk niet door en dat doet de TZB'ers nog steeds wel een beetje pijn. "Het is doodzonde. De club had dus niet kapot hoeven gaan", aldus Frans Veerman. 

"Het is echt zonde", beaamt ook oud-voetballer René Rubeling als hij voor een laatste keer naar het veld kijkt en zich beseft dat ze er achteraf misschien nog wel wat jaren hadden kunnen voetballen. "In 2004 hebben we wel een mooi afscheidsfeest gehouden en hebben we nog in tentjes op het veld gekampeerd."

Iedere woensdagavond voetbalt René nog met een groepje oud-TZB'ers op een andere locatie in Zandvoort. "Maar altijd, als ik hier in de buurt rijd, kijk ik even naar de plek waar het zich voor ons allemaal heeft afgespeeld. En dat hoor ik van veel oud-TZB'ers."