Ga naar Content

Roselien schreef autobiografisch boek over leven met psychose: "Nog altijd groot taboe"

"Het is jammer dat op het krijgen van psychoses nog zo'n taboe rust", zegt Roselien Brondy op de bank in haar kleine huiskamer in Koog aan de Zaan. Mensen vinden dat vaak lastig uit angst voor afwijzing in relaties en werk, zegt ze. En dus heeft Roselien nu een autobiografische roman geschreven over haar ervaringen op de psychiatrische afdeling van het Zaans Medisch Centrum in 2014. "Een heel zwaar onderwerp, maar gelukkig er valt ook veel te lachen."
Roselien schreef roman over haar leven met psychoses - Foto: Michel Gijselhart

Ze hoopt dat ze met haar boek anderen - die net als zij kampen met depressie en psychose - kan helpen. "De titel 'Pa(a)z op' staat voor de psychiatrische afdeling en ook voor 'pas op'. Pas op dat het je niet overkomt en ook pas op voor mezelf."

Goddelijk

Met depressies kampt Roselien (31) al sinds haar zestiende en elf jaar geleden zijn de psychoses erbij gekomen. "Eerst is alles supergaaf, ben je onaantastbaar en voel je je onverwoestbaar. Dan denk je bijvoorbeeld dat je wel even over een drie meter hoog hek kunt klimmen zonder ongelukken. En daarna komt de angst en word je achtervolgd door demonen die niet willen dat je je goddelijk voelt."

Een diepe worsteling voor Roselien, ook omdat ze gelovig is. "Ik ben biseksueel en ik dacht heel lang van 'dat mag niet van het geloof' en ging ik bidden van: 'God, genees mij'." Ondanks al die strijd haalde Roselien met wat vertraging de havo en voltooide ze een media- en communicatiestudie. "Ook al heb ik depressies, ik ben niet iemand die thuis in zak en as zit. Het is alleen allemaal erg vermoeiend en onrustig."

Vlogs

Roselien is erg actief in de LHBTI-gemeenschap. Ze organiseerde bijvoorbeeld een speciale roze kerkdienst in Koog aan de Zaan afgelopen zomer. Ze schrijft gedichten en maakt vlogs. Die vlogs maakt ze zowel privé als voor haar werk. "Ik werk twee dagen per week bij Breedweer. Dat is een schoonmaakbedrijf voor mensen met een achterstand tot de arbeidsmarkt. Ik interview de medewerkers. Erg leuk."

Maar meer dan twee dagen werken zit er voorlopig voor Roselien niet in. "Ik zou graag willen. Het lukt me gewoon niet."

De Landelijke Dag Psychische Gezondheid vindt elk jaar plaats op 10 oktober. Op deze dag wordt wereldwijd aandacht besteed aan psychische gezondheid (World Mental Health Day).

Thema 2021: #Openup

Het thema van de Landelijke Dag Psychische Gezondheid 2021 is #Openup. Sinds 2017 organiseert MIND samen met Human en 3FM de #Openup-campagne. In die week roepen ze iedereen, en in het bijzonder jongeren, op om open te zijn over psychische problemen. Praat erover, en laat ook aan anderen zien dat jij openstaat voor het verhaal van een ander.

Dit jaar start de week op de Landelijke Dag Psychische Gezondheid. De organisatoren hopen dat zoveel mogelijk organisaties, zoals zorginstellingen, scholen en bedrijven rondom deze dag aandacht willen besteden aan openheid over psychische problemen.

De laatste keer dat ze er een kreeg was afgelopen juli. "Ik had me weer veel te veel werk op mijn hals gehaald en dan gaat het mis." Met de juiste medicijnen is ze er weer bovenop. "Ik moet eigenlijk altijd een rustig, stabiel leven leiden. Alleen ik wil nog zoveel."

Het proces van een psychose gaat volgens een vast patroon, vertelt Roselien. "Ik ben eerst hyper, manisch en de hele tijd druk aan het praten. Vervolgens gaat er een knop om en zie ik alles anders. Bijvoorbeeld iets wat vaak terugkomt is de natuur. Dat God mij stuurt om alles te laten groeien door het gewoon alleen maar aan te raken. Een mooie droomwereld. Tegelijkertijd is er een diep duistere kant vol demonen die mij achtervolgen."

Het is een uitputtingsslag die minstens een week aanhoudt. Ook anderen kunnen niet altijd goed helpen als iemand een psychose heeft. "Vooral luisteren en niet ontkennen dat het er is, maar zeker ook niet meepraten", zegt Roselien.

Lotgenoten

Elke keer als ze een psychose heeft gehad, denkt en hoopt Roselien dat het de laatste was. Ze is drie keer opgenomen geweest in het ziekenhuis in Zaandam. "Ik vond het aan de ene kant vreselijk en aan de andere kant zit ik er samen met lotgenoten. Die begrijpen me. Ik heb daar ook hechte vriendschappen opgebouwd."

In het boek loopt het met de hoofdpersoon goed af. "Ze gaat weer naar huis en wordt goed opgevangen door familie en vrienden."

💬 Wil je niets missen uit Zaanstreek-Waterland?

Taalfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]