'Van de Waterleidingduinen moet je ook kunnen genieten als je niet meer mobiel bent'

Twee jaar daarvoor had Arianne een postertje zien hangen in Denemarken, vertelt ze in de serie Strijders. "Er stond een riksjafiets op met voorin twee hele vrolijke dames. Ik heb deze naar mijn schoonmoeder gestuurd. 'Kijk eens hoe leuk ze dat hier doen!" Deze foto vond ze terug en ze is op onderzoek uit gegaan. "Toen kwam ik erachter dat in Denemarken een stichting is opgericht, Cycling without age."

Dit initiatief had ook in Nederland voet aan de grond gekregen en werd ondergebracht bij de Fietsersbond. Daar wilde Arianne zich bij aansluiten. Met vrienden richtte ze Stichting de wind door je haar op. Het volgende doel was fondsen aanschrijven om zo'n riksjafiets te kunnen kopen. "Zo'n elektrische riksjafiets kost veel geld. Maar we waren ervan overtuigd, dit moet lukken."

Stalling

Stichting de wind door je haar wil graag onafhankelijk zijn van andere partijen. Doordat ze niet aangesloten zijn bij bijvoorbeeld een verzorgingshuis was de stalling van de riksja een probleem. "We maakte ons daar wel zorgen over", zegt Arianne. Tot ze de stichting presenteerde op een feestdag in het dorp. "Er stond een man van rond de 90 voor ons en die vroeg of we al een stalling hadden. We mochten zijn garage gebruiken."

Eind vorig jaar begonnen de bestuurders (piloten genoemd) met ritjes. "We hebben toen al fantastische ritjes gemaakt maar de echte start wilden we maken in april. Dan bloeien de bollenvelden en dat leek ons een fantastisch moment."

Corona gooide roet in het eten, waardoor ze helemaal niet op konden starten. Vanaf half juni zijn ze eindelijk begonnen. "We hebben al zoveel mensen blij gemaakt. Ik fietste door de duinen met een echtpaar van begin 90. Op een hele hoge duin stond een bankje. Ze gingen daar vroeger altijd picknicken. We zijn daar even gestopt en ze hadden nooit verwacht dat ze daar nog eens zouden komen."