Zo beleefde Texel de barre winter van 1963: "Ze komen je zo met de helikopter halen"

Het winterse weer zorgde voor de nodige uitdagingen, maar bood ook kansen die niet dagelijks voorbijkwamen. Zo ook voor George Jimmink: een jonge, fanatieke amateurschaatser uit Den Burg. "Een dag voor de Elfstedentocht gingen we met de bus naar Leeuwarden toe. Maar het was overal al vrij glad, dus we waren er 's middags om 15.00 uur pas." 

Jimmink rijdt de tocht niet uit. "Toen ik om 18.00 uur bij Vrouwbuurstermolen kwam, stond de politie op het ijs: we mochten vanwege de weersomstandigheden niet verder schaatsen." Zonder Elfstedenkruisje keert Sjors terug naar Texel, maar strandde in Den Helder. "Alles was dichtgevroren, dus de boot kon niet varen. Toen heb ik bij familie in Anna Paulowna een paar nachten gelogeerd." 

In verwachting

Het dichtgevroren Marsdiep vormde niet alleen een hindernis voor Sjors, ook Door de Ridder uit Den Burg had maar wat graag de veerboot naar het vasteland willen pakken. "Ik was in verwachting, en toen ik 's ochtends naar de wc ging, was het niet goed." Na een huisbezoek door de dokter, werd duidelijk dat Door moest worden opgenomen. 

"Mijn man zei dat ze mij met de helikopter kwamen halen. Ik vond het niet leuk, maar het moest", vertelt Door over de hectische winterdag. "Ik ben in een ambulance naar het voetbalveld gereden, en daar kwam een helikopter aan. Het was een verschrikkelijk lawaai, en ik heb er niets van gezien."

Onder normale omstandigheden had Door terug naar huis gemogen, maar vanwege de barre omstandigheden moest ze in het ziekenhuis blijven. "Op 12 februari ben ik weggegaan, en op 7 maart werd hij geboren." 

Marsdiep wit van het ijs

Twee maanden eerder - medio januari 1963 -  was de winter zo mogelijk nog strenger. Arno van Heerwaarden herinnert zich nog goed hoe hij en zijn collega's na een schildersklus in Frankrijk met de bus bij de TESO-boot in Den Helder aankwamen. "Het was helemaal wit van het ijs", vertelt hij over de maagdelijke aanblik van het Marsdiep. 

"Het maakte een ontzettend lawaai, kraken. En effe buiten de haven raakten we al vast in de ijsmassa." Een sleepboot trok het TESO-veer los en sleepte 'm terug naar de haven van Den Helder. Arno en zijn collega's mochten de nacht op bankjes op de pont doorbrengen. "We leefden eigenlijk op het eten van de bemanning." 

Net zo wit als het ijs was de bruidsjurk van Elly Kortenhoeven, die op 25 januari met haar Fried in het huwelijksbootje zou stappen. Of ze het niet koud had in die jurk? "Je was verliefd, dus je had het niet koud." Toch baarden de winterse omstandigheden hen flink zorgen: zou het weer een spelbreker worden? Even leek het daar wel op, want Frieds getuige - zijn broer - kon het eiland met geen mogelijkheid bereiken.  

Per Dakota naar Texel

"Hij woonde in Amstelveen, en werkte op Schiphol", vertelt Fried. "Toen is 'ie met een vliegtuig van Martinair gekomen." Inderdaad, je leest het goed: Frieds broer werd in een Dakota van Schiphol naar Texel gevlogen. Hij was niet de enige: enkele tientallen Texelaars, onder wie ook schaatser Sjors Jimmink en schilder Van Heerwaarden, waren ook aan boord.

"Ik had nog nooit gevlogen", vertelt Jimmink. "Dat was geweldig. We konden naar buiten kijken, en alles lag onder de sneeuw." Ook voor Van Heerwaarden was het zijn eerste vlucht.  "Het was voor iedereen iets speciaals, op deze manier een vliegtocht maken." 

Eenmaal boven het eiland kreeg Van Heerwaarden het licht benauwd. "Toen we bij Texel aankwamen, dacht ik: zou het wel goed gaan die landing? Maar het ging perfect. Ik weet niet meer of we werden opgewacht, maar we waren wel blij dat we thuis waren."