Schrijver Oek de Jong: “Ik ben echt een jongen van het platteland”

"Het schrijven was misschien ook wel mijn antwoord op de grote stad, op een soort emigratie. De psychologische afstand tussen Zeeland en Amsterdam, begin jaren zeventig, was heel erg groot.", blikt De Jong terug.  

 

Al op z’n vijftiende wist Oek dat hij schrijver wilde worden, maar het bleef nog lang een droom: "Ik durfde er met niemand over te spreken. Ik hield het helemaal voor mezelf."

 

Pas in Amsterdam durfde hij die droom te verwezenlijken. De Jong gaf zichzelf zeven jaar om te kijken of hij over genoeg talent beschikte. Toen hij op zijn eenentwintigste een verhaal publiceerde in een bekend literair tijdschrift, was het tijd om door te pakken. Zijn studie kunstgeschiedenis raakte op de achtergrond, want er moest een roman worden geschreven.

 

 

Oek de Jong: "Met die roman ‘Opwaaiende zomerjurken’ ben ik meteen doorgebroken naar een heel groot publiek." Op dat moment leefde hij nog als een student, in een klein appartementje in de stad en met heel weinig geld. "Binnen een paar weken kwamen de recensies. Mijn boek sloeg in als een bom. En ik begon in korte tijd veel geld te verdienen." 

 

De Jong neemt de tijd voor het schrijven van een roman. Dat geldt ook voor zijn recent verschenen ‘Zwarte Schuur’: "Ik werk vier, vijf jaar aan een boek. Dat heeft met omvang te maken, maar ook met de kwaliteit die ik nastreef. Ik denk dat elk boek iets nieuws is, dus ik herhaal mezelf niet. Er ontstaat natuurlijk wel een oeuvre, een patroon van thema's. Maar elk boek is iets nieuws."  

 

Kijk hieronder voor een langere versie van het interview met Oek de Jong.