Klappertandend tegen de radiatoren: buurthuis d'Evelaer zoekt twee ton voor renovatie

Modelbuurthuis

Met zo'n 140 actieve vrijwilligers is buurthuis d'Evelaer het kloppende hart van het Heemskerkse tuindersgebied.

"Moet er geschilderd worden? Dan staat er zo 10 man klaar", zegt bestuurder Thed van der Kolk. "Activiteiten voor jong en oud worden geïnitieerd door de buurt, zoals het hoort." Het is écht het huis van de buurt, iets wat vaak een ideaal blijft. 

Maar ondanks het succes en de betrokkenheid verkeert d'Evelaer in zwaar weer. Het 27 jaar oude pand, dat ooit met vakmanschap door de vrijwilligers zelf is gebouwd, is dringend aan verbouwing toe. 

Waslijst aan gebreken

De gebreken zijn overduidelijk. Als de wind in de verkeerde richting staat, staan de gasten klappertandend tegen de radiatoren gedrukt. Het gebouw is niet volledig rolstoeltoegankelijk, de keukenkastjes hangen scheef van ouderdom en met het oog op de toekomst willen ze graag van het gas af. 

En dat is nog maar een fractie van de to-do-lijst. Maar aan al die wensen hangt een stevig prijskaartje: ruim een half miljoen.

Van der Kolk, legt uit. "We hebben al drie ton bij elkaar, waarvan een derde via fondsen. Maar het resterende bedrag moeten we dit jaar bijeen krijgen. Anders vervalt een belangrijke subsidie, en kunnen we opnieuw beginnen." Alvast beginnen lijkt geen optie. "Alles hangt met elkaar samen. Dus je moet het wel tegelijk doen als alles open ligt. Bovendien zijn bepaalde aanpassingen noodzakelijk vanwege andere eisen en wetgeving."

Extra financiering noodzakelijk

De afgelopen vier jaar hebben de vrijwilligers niet stilgezeten. Om de verbouwpot te spekken, zijn allerlei acties georganiseerd, zoals een veiling tijdens de Bloemendagen. Ook kunnen ze op een steuntje in de rug van verschillende fondsen rekenen.

Toch is het bedrag nog altijd niet toereikend. "We hebben de gemeente om een lening gevraagd", vertelt Van der Kolk. "Maar het is onzeker of we die krijgen. De tijd dringt, want zonder extra financiering komen we er niet."

Nooit de hand opgehouden

In tegenstelling tot veel andere buurthuizen is d'Evelaer volledig onafhankelijk. Het begon in de jaren ’70 als een kleinschalige plek in een schuurtje voor activiteiten voor tuinderskinderen. "Ik kan zelf ook nog goed herinneren dat ik er als klein hummeltje rondliep." 

In de jaren daarna groeide d'Evelaer uit tot een belangrijk gemeenschapscentrum, dat de bewoners van het uitgestrekte agrarische gebied dichter bij elkaar brengt. Later verhuisde het centrum naar een groter houten pand op de huidige locatie, waar vrijwilligers 27 jaar geleden zelf een nieuw buurthuis bouwden. "We hebben altijd onze eigen broek opgehouden", zegt Van der Kolk.

Een andere betrokken vrijwilliger, die liever anoniem blijft vult aan: "Andere gemeenschappelijke instellingen zitten in een pand van de gemeente en vallen onder hun paraplu, dat wilden wij vroeger niet. We willen niet worden aangestuurd door regeltjes van bovenaf. Maar we blijven een maatschappelijke instelling. We zijn al blij als we aan het eind van het jaar quitte spelen. Er is geen ruimte om reserves op te bouwen. Nu hopen we dat de gemeente ons daarom voor één keer wil helpen. We zijn immers het voorbeeld buurthuis."

Niet verduurzamen ook een optie

Ondanks alle hobbels willen ze blijven strijden voor het kloppende hart van het tuindersgebied. Dat neemt alleen niet weg dat de onzekerheid aan hen vreet. "Misschien moeten we anders goedkopere oplossingen overwegen, zoals nieuwe ketels in plaats van een warmtepomp. Al zou niet verduurzamen een gemiste kans zijn, we zouden minstens 25 jaar weer vooruit kunnen", zegt van der Kolk.

"Het voelt het soms wel als trekken aan een dood paard", verzucht de ander vrijwilliger. "Maar misschien is dat mijn eigen pessimisme na vier jaar."