'Mister Egmond' Jaap: de enige loper die iédere editie heeft afgevinkt

Wat Jaap zich nog herinnert van zijn eerste keer 'Egmond' in 1973? "Ik zat er een paar keer goed doorheen", vertelt hij. De van oorsprong Hoogwouder deed wel vaker mee aan loopjes, zoals hij ze zelf noemt, maar eentje van 21 kilometer had hij nog nooit gedaan. "Toen moest ik wel een paar keer wandelen. Dat was afzien."

Daarna was Jaap los. Bij elke editie van de Egmond Halve Marathon was hij erbij. Hij is de enige hardloper die ieder jaar heeft meegedaan. Toch vindt hij de bijnaam 'Mister Egmond' een beetje overdreven. "Daar moet ik wel om lachen. Dan denk ik: 'Cees Lansbergen (de geestelijk vader van onder andere de Egmond Halve Marathon, red.) is echt de man, die heeft er zoveel werk aan gehad. Ik loop alleen maar", aldus een bescheiden Jaap.

Egmond is de zwaarste

"Ik heb honderden halve marathons gelopen, maar dit is toch wel de zwaarste. Vooral door de zware weersomstandigheden in de winter." Eén editie blijft hem altijd bij: die van 1985. Rond het middaguur was het toen -10 graden en er trokken flinke sneeuwstormen over het parkoers. "Ik kwam met de ijspegels in mijn baard en een bevroren muts over de finish", rakelt Jaap moeiteloos de herinneringen op.

Tekst loopt door onder de foto.

Hij twijfelt er niet over of hij zondag mee zou doen als het zulk weer is. "Alles om de vijftigste editie te voltooien. Nou ja, ik ga niet mijn gezondheid op het spel zetten. Het moet wel leuk blijven." 

In 2017 mijmerde Jaap tegenover NH Sport al over zijn vijftigste editie in Egmond.

Tekst gaat verder onder de video.

Twijfel over afstand

Dat hij zondag aan de start staat is zeker, maar hij twijfelt nog over de afstand. Jaap dealt nog met de effecten van een coronabesmetting en daar kwam later nog een longontsteking overheen. "Daar heb ik nog steeds last van. Ik ben nu druk in de weer met een fysiotherapeut die ook gespecialiseerd is in ademhaling. Ik heb me ingeschreven voor de 21 kilometer, maar ik overleg met hem of dat wel verstandig is. Anders schrijf ik me over naar de 10 kilometer. Ik wil me niet de dood inlopen."

Tekst loopt door onder de foto.

Als hij de vijftigste keer heeft voltooid, hoeven we geen uitbundig juichende Jaap te verwachten. "Dat ga ik niet vieren", lacht hij. "Misschien dat we na afloop nog even een colaatje drinken ergens, maar ik ga er geen groot feest van maken. Het moet een beetje normaal blijven, vind ik. Ik heb gewoon mazzel dat ik kan blijven lopen op mijn leeftijd. Dan denk ik: 'Is dat een feestje waard?'. Nee, ik heb mazzel dat ik gezond ben en dat nog kan."

Hij durft ook geen uitspraken te doen over hoeveel edities hij nog gaat lopen. "Het is net hoe het dit jaar gaat. Hierna heb ik weer een jaar om te trainen. Als dat goed gaat, dan sta ik bij de 51e keer ook aan de start. Als het niet gaat, dan wordt de 50e de laatste. Ik heb niks meer te bewijzen, ik heb gelopen wat ik wilde lopen. Ik heb alleen geen marathons gelopen, maar dan moet je trainen. Daar ben ik altijd te lui voor geweest. Ik wist niet eens wat trainen was, ik kwam onder de koeien vandaan en ik ging gewoon lopen. En dat ging best."