Het lijkt misschien een eenvoudige traditie: een kerstdiner met moestuinvrijwilligers, toch kan zo'n bijeenkomst een grote betekenis hebben. Voor de 62-jarige George uit Suriname bijvoorbeeld. Hij woont pas een jaar in Nederland en het diner betekent voor hem dat hij zich niet eenzaam hoeft te voelen. "Hier, tussen deze mensen en de groenten, voel ik me thuis."
"Doe snel de deur dicht!", wordt er geroepen vanuit het tuinhuisje, als de volgende vrijwilliger binnendrupt en de deur openzwaait. Het weer is guur, de lucht is donker en een harde wind raast over het moestuinperceel. De condens op de ramen verklapt dat het binnen een stuk behaaglijker is. Dat klopt: een houtkachel knispert zachtjes en de vrijwilligers zitten dicht op elkaar in de knusse ruimte.
Het kerstdiner is een jaarlijkse traditie bij moestuinvereniging Klein Hofland in Beverwijk. Net als vroeger op school wordt er een lijst gemaakt van wie wat meebrengt. Denk aan Oosterse linzensoep, een salade met groenten uit de tuin of glühwein. Het is een typisch kerstgebruik, maar de sociale gedachte dwaalt hier het hele jaar rond. De vrijwilligers produceren groenten voor de voedselbank. "De mensen daar moeten het vaak hebben van overgebleven producten uit de supermarkt. Wij garanderen ze verse groenten uit de tuin," zegt Henk, die bijna twintig uur per week in de aarde wroet.
De kracht van diversiteit
De 62-jarige George is sinds een tijdje ook lid van de moestuinclub. Door in de tuin bezig te zijn, vergeet hij zijn huisvestingsproblemen en wordt zijn heimwee naar Suriname en Aruba iets minder. "Ik woon sinds een jaar in Nederland. Mijn kinderen woonden hier al langer en zeiden dat het, vanwege mijn diabetes, beter voor me zou zijn om in de buurt van hen te zijn. Dus ben ik vanuit Aruba hierheen gekomen, waar ik toen woonde."
In zowel Suriname, waar hij geboren is, als op Aruba werkte George in de landbouw. "Vanaf mijn 15e werkte ik na schooltijd en in het weekend in de tuin. Ik reed op de tractor, ploegde de grond om en verkocht groenten op de markt. Mensen namen het eten mee en betaalden een week later, zo ging dat." Als hij eraan terugdenkt, mist hij het. Tuinieren is zijn grote passie. Per toeval liep hij langs Klein Hofland, waar zijn oog viel op de appels aan de bomen en de groenten op de grond. Sindsdien heeft hij zich aangesloten bij de club.
"We hebben daarom veel verschillende soorten groenten en kruiden"
De vrijwilligersgroep is zeer divers. Mensen uit Sri Lanka, Turkije, Irak, Afghanistan en Nederland werken hier samen. "Dat is handig", zegt Henk tijdens een rondleiding door de tuin. "We hebben daarom veel verschillende soorten groenten en kruiden. De voedselbank is blij met die diversiteit, want daar komen mensen met ongeveer zeventien verschillende nationaliteiten en dus andere smaken."
Zorgen vergeten
In het tuinhuisje, waar het diner plaatsvindt, verspreidt de geur van de gerechten zich door de ruimte. De Turkse Bersin heeft Oosterse linzensoep gemaakt. Vorige keer maakte ze spinazie in deeg. Zo deelt ze haar eetgewoontes met de rest. Voor haar is het een plezierige vrijetijdsbesteding. Bovendien helpt een andere vrijwilliger haar om haar Nederlands te verbeteren.
"Tuinieren verbindt mensen", zegt Coby. "Mensen van allerlei pluimage komen hier samen." Mieke vult aan: "Sommigen hebben veel kennis van huis uit, omdat ze gewend zijn een moestuin te hebben en te eten van wat er op het land groeit."
"Zodra ik de thuis de deur achter me dicht trek, onderweg naar hier, vergeet ik al mij zorgen"
Ook George wil zijn kennis in het voorjaar in praktijk brengen. "Ik ga me inzetten voor Surinaamse groenten zoals kousenband en grote vrucht tomaten. Met een paar kleine ingrepen kan de kwaliteit daarvan flink verbeteren." Met zijn handen in de aarde en tussen de mensen om zich heen voelt hij zich thuis. "Zodra ik thuis de deur achter me dicht trek, onderweg naar hier, vergeet ik al mij zorgen. Je helpt de mensen van de voedselbank met gezonde pure producten en ik vind het geweldig."
Leren van elkaar, zoals het hoort
"De kleine moestuinfamilie zorgt voor elkaar en leert van elkaar", legt George uit. "Ze helpen mij de Nederlandse gewoontes beter te begrijpen. Het is voor mij een ander systeem, dus ik moet veel bijleren. En langzaamaan ga ik hen verrassen met mijn Surinaamse keuken. Zo hoort het: dat je van elkaar leert."
Voor deze kerst maakte hij een taart. "Ik wil eerst zien wat iedereen eet, dan kan ik ze de volgende keer verrassen met iets Surinaams. Dit diner geeft me een heel warm gevoel, omdat het me laat zien dat ik niet eenzaam ben."
💬 Wil je niets missen uit de IJmond?
- Blijf op de hoogte via NHNieuws.nl/IJmond
- Word lid van ons Whatsappkanaal en ontvang het laatste nieuws op je telefoon
- Reageer, discussieer en deel jouw nieuws in de Facebookgroep 'Nieuws uit de IJmond'
- Mail je tips naar [email protected]
Tikfout gezien? Laat het ons weten via [email protected]