Paardenasiel van Patricia in de knel, wie heeft een nieuwe vaste locatie?

Al ruim tien jaar bekommert Patricia, die in het dagelijks leven een hondenuitlaatserivce bestiert, zich om verwaarloosde paarden. Al die tijd betaalt ze uit eigen zak de hoge kosten voor de hoefsmid, tandarts, dierenarts en alternatieve behandelingen voor haar zes getraumatiseerde dieren. "Ik leef voor de paarden", zegt ze.

Drie maanden geleden besluit ze, op aanraden van een buurman, een stichting op te richten. Hierdoor kan ze eindelijk rekenen op hulp van vrijwilligers en donateurs. Aanvankelijk lijkt alles voor de wind te gaan. Ze heeft al grond in Assendelft waar ze een stal bouwt, breidt uit naar twaalf paarden en krijgt steun van drie toegewijde vrijwilligers die haar helpen alles draaiende te houden. 

Maar dan, net als alles op zijn plek lijkt te vallen, slaat het noodlot toe: vorige week hoort Patricia dat het stuk grond in Assendelft te koop komt te staan. Ze moet een nieuw onderkomen vinden voor haar paarden, schapen en geiten – en dat voor begin 2025.

Tijdelijke locatie

Het nieuws slaat in als een bom. Toch heeft Patricia nauwelijks tijd om het op zich in te laten werken; ze schiet direct in de actiemodus. Met een beetje geluk weet ze een tijdelijke verblijfplaats te regelen, maar echt opgelucht is ze niet.

De grootste druk is er even af, maar achteroverleunen is geen optie. "De locatie is slechts voor twee jaar beschikbaar, en er staat helemaal niets," vertelt ze. "Er moet eerst een nieuwe stal gebouwd worden voordat ik de paarden en andere dieren kan verhuizen. Dat kost ontzettend veel geld, terwijl ik nog geen buffer heb."

Onuitputtelijke dierenliefde

De zoektocht pikt tijd in van hetgeen wat ze het liefst doet: dieren helpen. Liefdevol vertelt ze over haar schaapje Paco, dat door zijn familie was verstoten. "Ik heb hem met de fles grootgebracht. Hij sliep twee maanden in een hondenbench op mijn slaapkamer en kroop bij me in bed om samen een filmpje te kijken. Het was net een hond." 

Met dezelfde onuitputtelijke dierenliefde ontfermt ze zich ook over de kwetsbaarste paarden. Zo viel ze als een blok voor de getraumatiseerde Evy, die ze eenzaam in de wei zag staan. Na maanden bleef het dier angstig, en Patricia besloot alles op alles te zetten om haar te helpen.

"Ik heb toen maar iemand laten komen voor een soort ‘kettingenceremonie’, daarna iemand met wierook, en toen iemand met oliën. Ik weet niet of het daaraan lag, maar na het lavendelolie-ritueel kwam ze toch haar stal uit." Inmiddels gaat het goed met Evy.

Voor Evy en haar andere paarden zoekt Patricia met haar stichting op termijn een nieuw thuis. Maar dat is nog lastig. "Ik wil niet dat ze straks weer een trauma oplopen. Ook heb ik nu twee paarden die dikke vrienden zijn; die wil ik het liefst samen laten gaan", vertelt Patricia. "Tja, dat is misschien mijn probleem. Afscheid van ze nemen gaat me moeilijk af."

Hoop op permanente plek

Toch zijn dat zorgen voor later. Voor nu ligt haar focus op het vinden van een permanente plek, voordat ze zich volledig kan richten op het goed laten functioneren van haar kersverse stichting. "Ik hoop dat ik op tijd een vaste locatie vind, zodat ik niet over twee jaar weer opnieuw moet beginnen", zegt ze.