Merel leeft in armoede, toch helpt ze 20 gezinnen de feestdagen door

Het is 5 december 2018, Sinterklaasavond. De drie kinderen van de alleenstaande Merel zitten in de huiskamer te wachten tot de goedheiligman hun huis voorbijgaat. De minuten verstrijken op de klok. Het wordt later en later. Maar er komt niks. Nog geen klein speelgoedje valt hen ten deel.

Al weet ze dat allang, Merel speelt het spel noodgedwongen mee: "Ik denk dat Sinterklaas jullie vergeten is", zegt ze verontwaardigd, hopend de teleurstelling te kunnen verzachten.

De volgende dag op school komen de verhalen los. Kinderen praten over hun Sinterklaascadeautjes op het plein en in de klas. Huilend wordt Merel thuis de vraag gesteld: 'Waarom hebben wij niks gekregen?'

"Dan breek je", vertelt ze. Ze voelt het na zes jaar nóg. "Ik stond er alleen voor, maar je voelt dat je gefaald hebt als ouder. Ik heb zulke fouten gemaakt en door mijn fouten kan ik mijn kinderen nu niks geven. Dat hakt er echt in."

Dit nooit meer 

'Dit nooit meer, voor niemand meer', denkt Merel. Het jaar daarop plaatst ze een bericht op Facebook waarin ze aangeeft op zoek te zijn naar gezinnen zoals het hare. "Ik wilde ervoor zorgen dat gezinnen met een kleine beurs tijdens Sinterklaasavond onbezorgd kunnen genieten. Dat er cadeaus zijn, er lekker eten op tafel staat, en dat er even geen financiële stress is."

Na haar oproep wordt Merel overspoeld met reacties. Niet alleen van gezinnen die hulp nodig hebben, maar ook van gulle gevers. "Binnen een week stond de schuur vol met spullen, allemaal netjes en goed geregeld. Het is heel mooi om te zien hoe die samenwerking in Velsen werkt. Inmiddels hebben we meer dan 50 donateurs."

De liefde en dankbaarheid die ze daarvoor terugkrijgt, werkt bijna verslavend. Merel gaat steeds een stapje verder. "Na Sinterklaas volgde de kerst. We gingen voor een leuk kerstontbijt, maar uiteindelijk hadden we een ontbijt, lunch en diner. Dat gaf echt een kick."

Nachtenlang piekeren

Geldzorgen hangen als het zwaard van Damocles boven het hoofd, weet Merel uit eigen ervaring. "Het klinkt heel heftig, maar zonder mijn kinderen had ik hier niet meer gezeten. Ik denk niet dat ik het hoofd had kunnen bieden. Je ligt nachtenlang te piekeren over hoe je de week rondkomt."

Hoewel ze anderen nu ondersteunt, en daarbij hulp krijgt van vriendin Laura, moet ze zelf nog steeds iedere week de eindjes aan elkaar knopen. "Ik sta nog steeds onder bewind en heb een budget van 80 euro per week."

Ze legt uit: "Als je van huis uit niet hebt meegekregen hoe je met je financiën om moet gaan, ga je fouten maken. Bestellen bij postorderbedrijven, het niet betalen, de post niet meer openen."

Maar kinderen mogen daar niet de dupe van zijn, is haar credo.

Merel begint te glunderen als ze vertelt over alle hartverwarmende reacties die ze de afgelopen jaren heeft gekregen. "Er was een mevrouw die zei: 'Ik zat al drie jaar zonder cadeaus, maar door jou gaat er een wereld voor me open. Ik weet niet hoe ik je kan bedanken, je hebt mijn jaar gemaakt.' Dat is prachtig", zegt ze, terwijl ze de tranen uit haar ogen veegt.

Eén grote droom

Waar ze zichzelf eerst wel voor haar kop kon slaan, dat ze het zover had laten komen, voelt ze nu hele andere emoties. "Ik ben heel trots en ook op mijn kinderen. Het zijn ook echte helpers en denken goed mee wat geschikt is voor een gezin dat we ondersteunen. We hebben ook een groepsapp met elkaar zodat we elkaar naast de feestdagen ook een handje kunnen helpen."

Hoewel Merel haar hart nu rijk is aan liefde en geluk, heeft ze nog één grote droom. "Ik wil groter. Over vijf jaar wil ik een echte stichting zijn en een non-profit organisatie hebben. Zodat ik meer tools heb om gerichtere hulp te bieden."